Ο Μπόρις Τζόνσον είναι το ξεκάθαρο παράδειγμα ότι η πολιτική έχει και τα μελανά της σημεία. Η παραίτησή του- αρχικά από το συντηρητικό κόμμα και στη συνέχεια από την πρωθυπουργία της Βρετανίας- είναι ωστόσο η ένδειξη ότι τα «κοπάδια» -όπως σαρκαστικά αποκάλεσε τους βουλευτές του- μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές αναταρραχές και προβλήματα σε ακατάλληλους «ηγέτες».
Ο Μπόρις Τζόνσον δεν γεννήθηκε για να γίνει πολιτικός. Άλλωστε αυτό το μονοπάτι μπήκε πολύ αργότερα στη ζωή του. Κατάφερε όμως να αφήσει το στίγμα του, το οποίο όπως είπε και ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ «δεν θα είναι κάτι λαμπρό».
Ο λαικισμός του Brexit
Ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος στους «The Times» χωρίς να καταφέρει ούτε κι εκεί να αφήσει ένα αξιοπρεπές όνομα. Απολύθηκε σύντομα με την κατηγορία ότι παραποίησε μια είδηση, γεγονός που ωστόσο δεν του έκλεισε τις πόρτες για μια καριέρα στην «The Daily Telegraph« και στη συνέχεια ως εκδότης στην εφημερίδα «The Spectator».
Ως γόνος πλούσιας αστικής οικογένειας, ο Τζόνσον στράφηκε το 2001 στην πολιτική όπου εξελέγη βουλευτής ως το 2008 οπότε και στράφηκε στο Δημαρχείο του Λονδίνου για δύο τετραετίες.
Ήταν τότε που η εικόνα του εκκεντρικού και αστείου Μπόρις άρχισε να κάνει το γύρο του κόσμου, με το ανέμελο τσουλούφι του να παρασύρεται από το άνεμο και τις «αστείες» ατάκες του να γίνονται το σήμα κατατεθέν του.
Το μεγάλο στοίχημα της καριέρας του όμως ξεπήδησε το 2016 μαζί με το δημοψήφισμα για το Brexit.
Ακολουθώντας μια χαοτική και τις περισσότερες φορές αντιφατική πολιτική κατάφερε να πείσει τους βρετανούς για κάτι που ούτε ο ίδιος δεν πίστευε ουσιαστικά.
Σε δηλώσεις του για το Brexit τo 2015 είχε πει ότι «μόνο ένας τρελός θα υποστήριζε την απομάκρυνση από την ΕΕ».
Αυτός ο «τρελός» ηγήθηκε της εκστρατείας του Brexit, ακολουθώντας μια ακραία λαϊκίστική πολιτική, που μέσα από τις κατάλληλες πολιτικές συγκυρίες τον οδήγησε στην πρωθυπουργία.
Ως κάτοικος της Ντάουνιγκ Στρίτ καθυστέρησε όσο μπορούσε την υπογραφή της συμφωνίας του Brexit, απειλώντας να την τινάξει στον αέρα έως την τελευταία στιγμή ενώ μέχρι σήμερα απειλεί να καταργήσει τη νομοθεσία για το Βόρειο Ιρλανδικό προκαλώντας έντονες αντιδράσεις από τις Βρυξέλλες.
Ο γκαφατζής Τζόνσον
Μια από τις «λαμπρές» στιγμές στην καριέρα του είναι οι αλησμόνητες γκάφες του.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι όταν συνέκρινε τον Γάλλο Πρόεδρο με έναν ναζί δεσμοφύλακα για τη στάση του απέναντι στο Brexit και κατηγορήθηκε ως “αναίσθητος” αφού απήγγειλε ένα ποίημα της εποχής της αποικιοκρατίας του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, το οποίο περιελάβανε τη φράση "έλα πίσω Άγγλε στρατιώτη”, ενώ επισκεπτόταν έναν από τους πιο ιερούς τόπους στη Μιανμάρ, που ήταν πρώην βρετανική αποικία.
Μια πό τις επικέ του γκάφες ήταν το 2017 και αφορούσε τη Ναζανίν Ζαχάρι Ράτκλιφ, μια Βρετανο-Ιρανή φυλακισμένη στο Ιράν. Το 2017, κατά τη διάρκεια μίας σύσκεψης, καταδίκασε δημόσια τη φυλάκισή της για κατασκοπεία, προσθέτοντας ότι το μόνο που έκανε ήταν “απλώς να διδάσκει στους ανθρώπους δημοσιογραφία”. Αυτή η έμμεση παραδοχή της “δουλειάς” που έκανε η Ζαχάρι, οδήγησε την ιρανική κυβέρνηση να αυξήσει την ποινή της -και ας έλεγε η οικογένειά της ότι όλα αυτά είναι αναληθή.
Ο εκρηκτικός και συχνά ασταθείς χαρακτήρας του αλλά και η αδιαφορία για την κοινή γνώμη και για την προς τα έξω εικόνα τόσο του ίδιου όσο και της κυβέρνησής του τον οδήγησε σε μια σειρά σκανδάλων με τους βρετανούς να θεωρούν την κυβέρνησή του ως την πιο διεφθαρμένη των τελευταίων δεκαετιών.
Τα πάρτι
Τα περίφημα κορονοπάρτι στην Ντάουνιγκ Στρίτ, την ώρα που ολόκληρη η Βρετανία ήταν σε καραντίνα, ήταν η κορυφή του παγόβουνου ενώ για ένα ακόμη πάρτι, αυτό του γάμου του στην εξοχική πρωθυπουργική κατοικία επικρίθηκε και πάλι έντονα.
Η οργάνωση αυτού του πάρτι στο Τσέκερς, μια έπαυλη του 16ου αιώνα με εσωτερική πισίνα στα βορειοδυτικά του Λονδίνου, προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις, όταν έγινε γνωστή, μετά την παραίτηση του Τζόνσον, την Πέμπτη. Πολλοί μάλιστα υποστήριξαν ότι έμεινε στην πρωθυπουργία προκειμένου να διοργανώσει αυτό το πάρτι…
Η παραίτησή του πάντως δεν δυσαρέστησε πολλούς. Αντιθετα οι απόψεις που διατυπώθηκαν αμέσως μετά την ανακοίνωση της απομάκρυνσης του από τους Τόρρις άνοιξε τα στόματα διεθνών πολιτικών με τους περισσότερους (φίλους και εχθρούς) να μην χρησιμοποιούν κολακευτικές εκφράσεις για τον Μπόρις.
Ακόμη και το Κρεμλίνο δήλωσε ικανοποιημένο εκφράζοντας την ευχή ο επόμενος βρετανός πρωθυπουργός να είναι πιο επαγγελματίας και καλύτερος ηγέτης.