Τους ερχόμενους μήνες αναμένεται να δημοσιοποιηθεί η απόφαση της πιλοτικής δίκης του ΣτΕ που συζητήθηκε σήμερα για την επαναφορά των δώρων και επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων εκπρόσωποι των οποίων πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω από το ΣτΕ.
Η πολιτική δίκη προκλήθηκε με αφορμή την αγωγή κατά του Δημοσίου από εκπαιδευτικό δημόσιο υπάλληλο, ο οποίος διεκδικεί για τα έτη 2023 και 2024 την καταβολή Δώρων συνολικού ποσού 6.278 ευρώ, με το επιχείρημα ότι η χώρα δεν αντιμετωπίζει κίνδυνο χρεοκοπίας, ούτε βρίσκεται σε δημοσιονομικούς περιορισμούς σαν και αυτούς που εφαρμόστηκαν με τα μνημόνια που έφεραν την κατάργηση των δώρων στο Δημόσιο.
Η οδηγία για σύγκλιση αμοιβών
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο εισηγητής αναφέρθηκε στην οδηγία για τη σύγκλιση των κατώτατων αμοιβών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Ωστόσο η οδηγία 2022/2241 της Ε.Ε. εφαρμόζεται μεν από την κυβέρνηση με τον νόμο 5163/2024 και προβλέπει τον καθορισμό εισαγωγικού μισθού 880 ευρώ στο Δημόσιο, ίσο δηλαδή με τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα, πλην όμως στο Δημόσιο δεν περιλαμβάνονται τα Δώρα που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.
Η απόφαση έχει βαρύνουσα σημασία καθώς αν δικαιωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ανοίξει ο δρόμος και για τις διεκδικήσεις των δώρων και για τους συνταξιούχους.
«Οχι» από την Κυβέρνηση
Κυβερνητικοί παράγοντες πάντως δε αφήνουν περιθώρια για ικανοποίηση των διεκδικήσεων λόγω δημοσιονομικού κόστους που φθάνει τα 2,68 δισ. ευρώ ετησίως , επισημαίνοντας ότι θα υπάρξει κίνδυνος εκτροχιασμού και πιθανής εκκίνησης της διαδικασίας υπερβολικού δημοσιονομικού ελλείμματος.
Ο δικηγόρος Λουκάς Αποστολίδης που έχει αναλάβει τις αγωγές των συνταξιούχων για τη διεκδίκηση της 13ης και 14ης σύνταξης τονίζει ότι « πρόκειται για μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Ωσόσο εμείς θα καταθέσουμε ομαδικές αγωγές συνταξιούχων τον Ιούλιο προκαλώντας νέα πολιτική δίκη.»
Η ευρωπαϊκή οδηγία
Το σημείο -κλειδί για πιθανή η μερική επαναφορά των Δώρων που περιλαμβάνεται στην εισήγηση του ΣτΕ αφορά την Ευρωπαϊκή νομοθεσία (Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ) και την οδηγία 2022/2041 για επαρκείς κατώτατους μισθού στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οπως επισημάνθηκε ενώπιον της μείζονος Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, θα πρέπει:
1. Να ελεγχθεί αν η περίοδος της αγωγής για τα Δώρα εμπίπτει εν όλω ή εν μέρει στην περίοδο μετά τη λήξη της προθεσμίας (15.11.2024) μεταφοράς της Οδηγίας.
2. Να ερμηνευθούν οι ορισμοί της Οδηγίας, αν θεσπίζουν και επιταγές για άνευ ετέρου εξομοίωση μισθών και μάλιστα μεταξύ των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, περαιτέρω δε, αν η εξομοίωση αφορά κατωτάτους μόνο μισθούς, αν υφίσταται ενωσιακή έννοια τέτοιου κατωτάτου μισθού, πώς αυτή συγκροτείται και ποια τα περιθώρια των κρατών-μελών για άλλη, διαφορετική διάπλαση των μισθών (κατωτάτων ή μη) κατά κατηγορίες.
3. Να ερευνηθεί ποια είναι η νομοθετική διάπλαση των αποδοχών των πολιτικών δημοσίων υπαλλήλων (διαχρονικώς, λαμβανομένου υπόψη και του ν. 4354/2015), συγκρινόμενη προς αυτήν των αποδοχών των εργαζομένων με σχέση εξηρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, κατά το Εργατικό Δίκαιο.
Ειδικότερα, ο εισηγητής μεταξύ των άλλων, ανέφερε:
* «Σε ό,τι αφορά την οδηγία 2022/2041, παρατηρείται ότι αυτή έχει μεταφερθεί στην ελληνική έννομη τάξη με τον ν. 5163/2024, ο οποίος καταλαμβάνει (άρ. 3 παρ. 1) και τους δημοσίους πολιτικούς υπαλλήλους.
Ο ενάγων ισχυρίζεται ότι ο νομοθέτης του ν. 5045/2023 παρέλειψε να ενσωματώσει τα επίμαχα επιδόματα στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων κατά παράβαση σαφών ορισμών (άρ. 6 παρ. 1) της Οδηγίας αυτής, την οποία πλημμελώς μετέφερε κατ’ αυτόν ο ν. 5163/2024 και η οποία επιτάσσει ίση μεταχείριση των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα -και μάλιστα από την άποψη της (επιδιωκτέας, ισάξιας, εν όψει του εκάστοτε κόστους διαβίωσης) αγοραστικής δύναμης των κατωτάτων μισθών [άρ. 5 παρ. 2 (α) αυτής].
Έτσι, ο τρόπος καθορισμού (νομοθετικώς) του κατωτάτου μισθού στον δημόσιο τομέα καταλήγει στο αποδοκιμαζόμενο από την Οδηγία αποτέλεσμα να υφίστανται δυσμενή εις βάρος τους διάκριση οι μισθοδοτούμενοι βάσει του ν. 5045/2023 έναντι των εργαζομένων με σχέση εξηρτημένης εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Τούτο δε, διότι, προκειμένου για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, τα επιδόματα εορτών και αδείας αποτελούν αναπόσπαστο εγγυημένο τμήμα των μηνιαίων αποδοχών τους, συνδιαμορφώνοντας τον κατώτατο εγγυημένο μισθό τους, πράγμα που δεν συμβαίνει στους πολιτικούς δημοσίους υπαλλήλους.
Από αυτήν την άποψη ο ενάγων θεωρεί ότι δεν θεραπεύεται η πλημμέλεια της εσφαλμένης μεταφοράς της Οδηγίας από την ρύθμιση που εισήγαγε το άρ. 14 του ν. 5163/2024 και η οποία προβλέπει μία υπό προϋποθέσεις αναπροσαρμογή των βασικών μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά ποσό ίσο με την ονομαστική αύξηση του κατωτάτου μισθού σύμφωνα την εργατική νομοθεσία [άρθρα 134 παρ. 1, 134Γ παρ. 1 (α) του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου]»
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
