Τελευταία, βλέπουμε όλο και πιο συχνά να αμφισβητείται η πράσινη μετάβαση διότι υποτίθεται ότι οδηγεί σε επιβάρυνση των τιμολογίων για τους καταναλωτές. Ο καθένας μπορεί να έχει βέβαια την άποψή του, αλλά καλό θα ήταν αυτή να υποστηρίζεται και από νούμερα. Σε τελική ανάλυση μιλάμε για την τσέπη των καταναλωτών και συνεπώς, και να θέλαμε, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τα νούμερα.
Κατ’ αρχάς ας πούμε ποιά πράσινη μετάβαση αμφισβητείται. Η μετάβαση στην ηλεκτροπαραγωγή, τη βιομηχανία, τη γεωργία ή τις μεταφορές; Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, δεν αμφισβητεί την ανάπτυξη των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή. “Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας σήμερα μας βοηθούν ως Ελλάδα να μειώσουμε το κόστος ενέργειας στην πατρίδα μας. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες”. Με τους υπόλοιπους τομείς φαίνεται πως έχει πρόβλημα. Άλλοι πάλι έχουν πρόβλημα ακόμη και με τα αυτονόητα. “Ακούμε ότι η ηλιακή είναι η φθηνότερη μορφή ενέργειας σήμερα. Έχω αμφιβολίες.”, δήλωσε πρόσφατα γνωστός τεχνοκράτης αξιωματούχος της κυβέρνησης, και δεν είναι ο μόνος.
Ας δούμε λοιπόν τι λέει το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) επ΄αυτού. Την περίοδο 2025-2050 προβλέπει μείωση των συνολικών τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας (σε σταθερές τιμές 2024). Αν μετατρέψουμε τις σταθερές τιμές 2024 σε ονομαστικές για να λάβουμε υπόψη και τον πληθωρισμό (σε ονομαστικές τιμές πληρώνει άλλωστε ο καταναλωτής), και πάλι βλέπουμε πως οι τιμές παραμένουν σχετικά σταθερές συν τω χρόνω. Πού είναι λοιπόν η επιβάρυνση λόγω πράσινης μετάβασης;
Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται ένα ενδεικτικό μέσο σταθμισμένο κόστος (LCOE) διαφόρων τεχνολογιών προσαρμοσμένο στις συνθήκες της Ελλάδας (με εξαίρεση φυσικά τους μικρούς πυρηνικούς αντιδραστήρες που προς ώρας αποτελούν φαντασίωση κάποιων, γι’ αυτό χρησιμοποιούμε τις εκτιμήσεις του Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation [CSIRO] του Ιουλίου 2025).
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
