Στην πιθανότητα φορολόγησης των πλουσίων, ως λύση για τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας του κορονοϊού, αναφέρεται άρθρο του Bloοmberg, το οποίο παίρνει θέση στο ζήτημα υπό τον τίτλο «Αυτή δεν είναι η κατάλληλη ώρα για φόρο στους πλουσίους». Και ο αρθρογράφος Ferdinando Giugliano εξηγεί το γιατί.
Όπως αναφέρει, η εκκίνηση των εμβολιασμών φέρνει ελπίδες ότι πιθανόν πλησιάζει το τέλος της πανδημίας του κορονοϊού. Αλλά ακόμα και αφότου η υγειονομική κρίση τεθεί υπό έλεγχο, οι κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να βρίσκονται αντιμέτωπες με τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας.
Οι δύο βασικές ανησυχίες για την επόμενη μέρα
Δύο είναι οι βασικές ανησυχίες που έχουν προκύψει, όπως λέει ο Giugliano: Η πρώτη αφορά τη διαχείριση των κοινωνικών ανισοτήτων που έχουν προκληθεί από τα lockdown και τα άλλα μέτρα περιορισμού. Η πανδημία έχει προκαλέσει έναν βαθύ διαχωρισμό στην οικονομία, με ορισμένους να μπορούν να εργάζονται άνετα από το σπίτι, ενώ άλλοι έπρεπε να κλείσουν τα καταστήματά τους. Ως αποτέλεσμα, κάποιοι είδαν τις αποταμιεύσεις τους να αυξάνονται, ενώ άλλοι -για παράδειγμα οι σερβιτόροι ή οι σκηνοθέτες- κατέληξαν να στηρίζονται στην κρατική ενίσχυση.
Η δεύτερη ανησυχία έχει να κάνει με την ανόρθωση των δημοσίων οικονομικών που επλήγησαν καίρια λόγω της αύξησης των κρατικών δαπανών και της μείωσης των φορολογικών εσόδων. Με την ύφεση στην ευρωζώνη φέτος να εκτιμάται από την Κομισιόν στο 8,8% και στη Βρετανία στο 13,4%, είναι προφανές ότι κάθε προσπάθεια ενίσχυσης των πιο αδύναμων εισοδηματικών τάξεων θα προσκρούει στην απειλή της δημοσιονομικής κατάρρευσης.
Φόρο στους πλουσίους προτείνουν οικονομολόγοι
Ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός οικονομολόγων προτείνει να επιβληθεί ένας εφάπαξ φόρος στους πλουσίους, ως εργαλείο που θα μπορούσε να δώσει λύση στα δύο προαναφερθέντα προβλήματα. Ωστόσο, όπως υποστηρίζει ο αρθρογράφος του Bloomberg, αν οι κυβερνήσεις αποφασίσουν να αυξήσουν τα έσοδα φορολογώντας την ιδιοκτησία και τους τραπεζικούς λογαριασμούς των πλουσίων, θα ήταν καλό να αποφύγουν να επιβάλουν το μέτρο τόσο νωρίς. Διαφορετικά, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να βοηθήσει στην εμβάθυνση της συνεχιζόμενης ύφεσης.
Σύμφωνα με μια μελέτη, ένας φόρος της τάξης του 5% στους πλουσίους της Βρετανίας με περιουσία άνω του 1 εκατ. λιρών (1,4 εκατ. ευρώ) θα μπορούσε να εισφέρει 260 δισεκατομμύρια λίρες (350 δισ. ευρώ) σε φορολογικά έσοδα. Το εν λόγω ποσό είναι ισοδύναμο με μια αύξηση του ΦΠΑ κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες. Ενας πιο στοχευμένος φόρος, στα νοικοκυριά με περιουσία άνω των 4 εκατομμυρίων λιρών, θα απέφερε έσοδα 80 δισεκατομμυρίων λιρών. Και στην τελευταία του αναφορά για την εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομίας, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πρότεινε επίσης υψηλότερους φόρους στους πλουσιότερους ώστε να επιτευχθεί μείωση του δημοσίου χρέους των χωρών.
Ο αρθρογράφος δηλώνει γενικότερα σκεπτικός στην περίπτωση της φορολόγησης των πλουσίων, καθώς εκτιμά ότι υπάρχουν πιο αποτελεσματικά μέσα για τη μείωση των ανισοτήτων. Αλλά κατανοεί για ποιον λόγο μια κυβέρνηση θα ήθελε να επιβάλει έναν εφάπαξ φόρο στους πλουσίους, έπειτα από ένα ισχυρό σοκ όπως ένας πόλεμος ή μια πανδημία. Διότι τέτοιου είδους γεγονότα έχουν σημαντική επίδραση στην οικονομία και επηρεάζουν κάποια άτομα περισσότερο απ' ό,τι κάποια άλλα.
«Δεν είναι λύση ο φόρος στους πλουσίους»
Και όπως τονίζει ο Giugliano, το κεντρικό πρόβλημα αυτή την ώρα είναι πως ένας φόρος στους πλουσίους είναι πολύ νωρίς για να επιβληθεί. Η πανδημία είναι σε πλήρη εξέλιξη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι οικονομίες υποφέρουν, καθώς οι κυβερνήσεις διατηρούν τους αυστηρούς περιορισμούς. Και παρότι η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας και άλλες κυβερνήσεις σκέφτονται πώς να συγκεντρώσουν επιπλέον έσοδα στο μέλλον, δεν χρειάζεται να ανησυχούν για αυτό προς το παρόν. Μπορούν ακόμα να δανειστούν με πολύ χαμηλά επιτόκια χάρη στις κεντρικές τράπεζες που περιορίζουν τις αποδόσεις κρατικών ομολόγων με ποσοτική χαλάρωση. Ένας φόρος στους πλουσίους απλώς θα μείωνε τις δαπάνες σε μια στιγμή συρρίκνωσης της οικονομικής παραγωγής.
Η πανδημία, άλλωστε, όπως αναφέρει ο αρθρογράφος του Bloomberg, δεν έχει επηρεάσει με ίδιο τρόπο τους πλουσίους. Το 2020 ήταν μια εξαιρετική χρονιά για τις περισσότερες από τις εταιρείες τεχνολογίας, όπως π.χ. η Amazon, και τους μετόχους τους. Αλλά αν είσαι ιδιοκτήτης ξενοδοχείου στο Αμάλφι της Ιταλίας, οι προηγούμενοι μήνες ήταν καταστροφικοί. «Θα ήταν δίκαιο, λοιπόν, για μια κυβέρνηση να χτυπήσει τέτοιους οικονομικά εύρωστους επιχειρηματίες που υποχρεώθηκαν να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους και να υποστούν τεράστιες ζημιές;», διερωτάται ο Giugliano.
Ίσως θα ήταν προτιμότερο να φορολογηθούν οι συνταξιούχοι
Και αναφέρει ότι ίσως θα ήταν προτιμότερο να φορολογηθούν αυτοί με σταθερά εισοδήματα, όπως οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι που μπόρεσαν να δουλεύουν από την άνεση του σπιτιού τους. Ένας φόρος στους πλουσίους θα ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση μόνο αφότου η οικονομία έχει ανακάμψει: Μόνο τότε θα έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του οικονομικού στάτους καθενός.
«Θα υπάρξει χρόνος για ανακατανομή. Όμως, προς το παρόν, οι κυβερνήσεις πρέπει να επικεντρωθούν στη διασφάλιση της αποτελεσματικής διανομής εμβολίων και στη στήριξη της οικονομίας μέσω καλά στοχοθετημένων μέτρων και αποτελεσματικών δημόσιων επενδυτικών προγραμμάτων. Ας σκεφτούμε την ανάπτυξη τώρα -και ας επιστρέψουμε στην επιβολή φόρου στους πλουσίους αργότερα», καταλήγει ο αρθρογράφος του Bloοmberg.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
