Σε φάση πλήρους πολιτικής ανασυγκρότησης και επιθετικής αντιπολίτευσης έχει εισέλθει το ΠΑΣΟΚ, καθώς φαίνεται να υπάρχει μια συμφωνία «μη πολέμου» (για να θυμηθούμε την ιστορική έκφραση του Ανδρέα Παπανδρέου για τα ελληνοτουρκικά) μεταξύ της Χαριλάου Τρικούπη και της πολυκέφαλης εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Αυτό αποτελεί επίτευγμα, καθώς η δημοσκοπική στασιμότητα και η κρίση ταυτότητας έχει πείσει τους πάντες ότι αν δεν αλλάξει κάτι ουσιαστικό, όλοι στο τέλος θα βγουν ηττημένοι.

Έτσι, απαλλαγμένος (προσωρινά, τουλάχιστον) από εσωκομματικά βάρη, ο Νίκος Ανδρουλάκης σχεδιάζει την πολιτική του αντεπίθεση, με άξονες τις εξελίξεις στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, την τραγωδία των Τεμπών και τις γεωπολιτικές προκλήσεις που σχετίζονται με τη συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα. Το κόμμα επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει προς όφελός του τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και να πείσει πως αποτελεί μια αξιόπιστη, προοδευτική εναλλακτική λύση διακυβέρνησης.

Οι τρεις άξονες της στρατηγικής Ανδρουλάκη

Η στρατηγική Ανδρουλάκη στηρίζεται σε τρεις άξονες: θεσμικό μέτωπο κατά της Νέας Δημοκρατίας, ενίσχυση της σύνδεσης του κόμματος με την κοινωνία, μέσω επαφών στην περιφέρεια και σαφής ιδεολογική διαφοροποίηση τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και με σταθερή απόρριψη σεναρίων συγκυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία.

Στο επίκεντρο βρίσκεται η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, την οποία η Χαριλάου Τρικούπη αναδεικνύει ως σύμβολο διαφθοράς και κυβερνητικής αποτυχίας. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δηλώνει ότι «το σκάνδαλο φτάνει στην αυλή του Μαξίμου», ενώ καταγγέλλει πως η κυβέρνηση άλλαξε έξι προέδρους του αμαρτωλού Οργανισμού σε έξι χρόνια χωρίς να αντιμετωπίσει τα δομικά προβλήματά του κι έτσι υποχρεωτικά οδηγήθηκε στο κλείσιμό του.

Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη του αγροτικού κόσμου προς το ΠΑΣΟΚ, με περιοδείες σε περιοχές όπως τα Γρεβενά και συζητήσεις με παραγωγούς για ζητήματα ΕΛΓΑ και κόστους παραγωγής.

Τα Τέμπη

Στο μέτωπο των θεσμικών εξελίξεων, η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τον πρώην υπουργό Κώστα Καραμανλή μετά το δυστύχημα στα Τέμπη παραμένει ένα ισχυρό πολιτικό διακύβευμα. Παρότι η κυβερνητική πλειοψηφία δεν πρόκειται να στηρίξει την πρόταση, ωστόσο το ΠΑΣΟΚ επιμένει πως «δεν υπάρχουν ανέγγιχτοι πολιτικοί σε μια δημοκρατία» και καταγγέλλει προσπάθεια συγκάλυψης από την κυβερνώσα παράταξη.

Η εξωτερική πολιτική

Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, το κόμμα διαφοροποιείται έντονα από τη διαχείριση της κυβέρνησης στο θέμα της Τουρκίας. Ο τομεάρχης Άμυνας του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Κατρίνης καταγγέλλει τη συμμετοχή της Άγκυρας στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE ως «μοχλό ηγεμονισμού στην Ανατολική Μεσόγειο» και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι απέτυχε να προλάβει τη διπλωματική αυτή ήττα. Χαρακτηρίζει δε την επιλογή άρσης του casus belli ως «επικοινωνιακό τέχνασμα» δίχως ουσιαστικό έρεισμα στην τουρκική πολιτική στάση.

Εσωκομματική σταθερότητα και σήματα προς την κοινωνία

Παράλληλα, η ηγεσία Ανδρουλάκη κάνει βήματα ενίσχυσης της εσωκομματικής συνοχής. Μετά τον ορισμό του Γιάννη Βαρδακαστάνη ως γραμματέα της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου (ΚΟΕΣ) και την επικείμενη αναδιάρθρωση της Γραμματείας, διοργανώνονται στοχευμένες εκδηλώσεις, όπως η πρόσφατη ημερίδα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η παρουσία του δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα σηματοδοτεί το άνοιγμα προς τη νέα γενιά τεχνοκρατών και την αναβάθμιση της σχέσης με την Αυτοδιοίκηση, αλλά και δείχνει το πολιτικό «μορατόριουμ» στα ηγετικά κλιμάκια του κόμματος.

Το στοίχημα της κοινωνικής πολιτικής και η μάχη με τη στασιμότητα

Στην κοινωνική πολιτική, το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να ανακτήσει το «ηθικό πλεονέκτημα» μέσα από προτάσεις για το δημογραφικό, την κοινωνική κατοικία και τα δικαιώματα των νέων οικογενειών. Προβάλλει έτσι ένα σοβαρό προγραμματικό λόγο, χωρίς λαϊκισμούς, θέλοντας να πείσει πως «δεν είναι κόμμα πυροτεχνημάτων» αλλά φορέας συνεκτικού σχεδίου διακυβέρνησης. Ωστόσο ακόμα δεν έχει βρει το φάρμακο για το αναιμικό ενδιαφέρον της κοινωνίας στις προγραμματικές του προτάσεις.

Επίσης, και παρά τις προσπάθειες, το κόμμα συνεχίζει να παλεύει με το φάντασμα της «δημοσκοπικής συρρίκνωσης» και την ανάγκη διακριτής πολιτικής ταυτότητας. Γι’ αυτά φροντίζουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, που άλλοτε του ζητούν συστράτευση στην προοδευτική κατεύθυνση, κι άλλοτε το ρωτούν αν η άρνησή του να συνεργαστεί με τη ΝΔ του επιτρέπει να οδηγήσει τη χώρα σ’ ακυβερνησία και χάος.

→ Διαβάστε επίσης: Αγία Αικατερίνη Σινά: Ούτε βήμα πίσω από την κυβέρνηση – Τα όπλα της ελληνικής αποστολής στην Αίγυπτο

Το πολιτικό διακύβευμα των επόμενων μηνών

Το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο για το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη. Η στάση του απέναντι σε κρίσιμα θεσμικά ζητήματα, η πολιτική του επιμονή στην ηθική διάσταση της διακυβέρνησης και η ικανότητα του προέδρου του να επαναφέρει την παράταξη σε θέση ρυθμιστή, ή και ηγέτη, του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, θα κρίνουν αν το ΠΑΣΟΚ θα παραμείνει απλώς μια ενδιαφέρουσα πολιτική παρουσία ή θα ξαναγίνει δύναμη εξουσίας.

Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!