Η χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων χαρακτηρίστηκε εκ νέου από ένα κρεσέντο τοξικότητας και έντασης, και αυτή τη φορά με πρωταγωνίστρια τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Οι τριγμοί ξεκίνησαν νωρίς το πρωί μεταξύ της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας και του προεδρεύοντος κ. Γεωργαντά, με έντονες αντεγκλήσεις, ενώ αργότερα, όταν στην έδρα του προέδρου ανέβηκε ο αντιπρόεδρος κ. Λαμπρούλης, αναγκάστηκε μετά από ακόμα μια σφοδρή επίθεση της κ. Κωνσταντοπούλου προς το πρόσωπό του, να προχωρήσει σε διακοπή της συνεδρίασης.
Κλιμακούμενη ένταση και προσωπικές επιθέσεις
Η εικόνα αυτή, που επαναλαμβάνεται όλο και συχνότερα πλέον στο Κοινοβούλιο, δείχνει πως τα κόμματα φαίνεται να αδυνατούν να πείσουν τους πολίτες με προτάσεις και πρόγραμμα – καταφεύγοντας σε προσωπικές επιθέσεις και θεατρικό ακτιβισμό.
Η συνεδρίαση της Ολομέλειας, αφιερωμένη στη συζήτηση του πορίσματος για τον Κώστα Καραμανλή, μετατράπηκε σε πεδίο σφοδρών αντιπαραθέσεων. Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας χρησιμοποίησε έντονη γλώσσα εναντίον κυβερνητικών στελεχών, λέγοντας ότι «τα χέρια σας είναι βαμμένα με αίμα» και, απευθυνόμενη ευθέως προς τον Γιώργο Λαμπρούλη, τον αποκάλεσε «απαράδεκτο και ανήθικο πολιτικά», πριν εκείνος αποχωρήσει από το προεδρείο.
Η ένταση κορυφώθηκε όταν η κ. Κωνσταντοπούλου αποκάλεσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας «κατ’ ευφημισμόν κύριο», προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Λαμπρούλη και την τελική παραπομπή της υπόθεσης στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής.
Τοξική υπερίσχυση επί της ουσίας
Μέσα σε αυτό το κλίμα διαρκούς έντασης, η ίδια η συζήτηση μετετράπη από αντιπαράθεση για την παραπομπή του πρώην υπουργού Κώστα Αχ. Καραμανλή σε πεδίο προσωπικών αντιπαραθέσεων, επιβεβαιώνοντας ότι τα κόμματα φαίνεται να προτιμούν τη λαϊκιστική ένταση έναντι της κατάθεσης εποικοδομητικών απόψεων.
Ο πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης, μετά την προσωρινή διακοπή, άσκησε δημόσια κριτική για τον «πολιτικό ακτιβισμό» που παρεμβαίνει στον κοινοβουλευτισμό και κατήγγειλε τις κατ’ επανάληψη διακοπές και τη δημιουργία έντασης στην Ολομέλεια.
Πολιτική ανεπάρκεια
Η σημερινή εικόνα της Βουλής με τις διακοπές, την παραπομπή σε δεοντολογικά όργανα και τα διασταυρούμενα πυρά επί προσωπικών κι όχι επί πολιτικών διακυβευμάτων, αντικατοπτρίζει κάτι βαθύτερο: τη δυσκολία των κομμάτων να εμπνεύσουν με το πρόγραμμά τους και να υποστηρίξουν μέτρα και λύσεις για το καλό των πολιτών, με σοβαρό και τεκμηριωμένο τρόπο.
Η έλλειψη ουσιαστικής συζήτησης σε κρίσιμα θέματα, όπως το πόρισμα για την τραγωδία των Τεμπών και το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, έχει οδηγήσει σε επιθετικό πολιτικό λόγο, προσωπικές επιθέσεις και φραστικές ακρότητες, με οδυνηρές επιπτώσεις στην ποιότητα του δημοκρατικού διαλόγου.
Η πολιτική ως πεδίο εντυπώσεων
Η κοινοβουλευτική αντιπαράθεση κυριαρχείται από προσωπικές επιθέσεις αντί για τεκμηρίωση. Μομφές για τραπεζώματα, «τραμπουκισμούς», αναφορές για «φασισμό» ή «πολιτικό ακτιβισμό» καταδεικνύουν ότι μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού έχει επιλέξει μια στρατηγική έντασης αντί για θεσμική και τεκμηριωμένη αντιπαράθεση.
Αυτό ενισχύει την αντίληψη της πολιτικής ως διαμάχης μεταξύ ατόμων, όχι ως συζήτηση πραγματικών πολιτικών λύσεων, κρίσιμων μεταρρυθμίσεων και δημόσιου συμφέροντος.
Από τη μία, αυτή η δυναμική ικανοποιεί παθολογικές προσδοκίες για μια πολιτική γεμάτη πάθος, ενδιαφέρον και στιγμιαία ικανοποίηση. Από την άλλη, όμως, εκθέτει την ανεπάρκεια των πολιτικών δυνάμεων να προτείνουν αληθινές λύσεις, μένοντας προσκολλημένες στη μόχλευση συναισθημάτων και τη δημαγωγική ρητορική.
Απώλεια εμπιστοσύνης και θεσμική απαξίωση
Κατά συνέπεια, το θεσμικό κύρος κατολισθαίνει, η εμπιστοσύνη του πολίτη χάνεται και η Δημοκρατία απειλείται από την πολιτική ανικανότητα και την πολιτική χειραγώγηση.
Η ένταση και η τοξικότητα υπογράφονται αμφίπλευρα: η αντιπολίτευση στοχεύει περισσότερο να καταγγείλει παρά να πείσει, ενώ η κυβέρνηση, αντί να προτάξει ένα στιβαρό αφήγημα, απαντά με πλειοψηφικούς όρους και κανονιστικές παρεμβάσεις.
Οι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας χθες απάντησαν στον τρόπο που λειτουργεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με έντονο ύφος και προσπάθεια να αναστείλουν τη διαδικασία, αλλά χωρίς να ανοίξουν τη συζήτηση στη βάση πολιτικών επιχειρημάτων.
Η ανάγκη για επιστροφή στην πολιτική ουσία
Οι παλινωδίες της κοινοβουλευτικής ζωής και η κυριαρχία του θεάματος επί της ουσίας μαρτυρούν ότι τα πολιτικά κόμματα δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από την ένταση και τη δημαγωγία. Αντίθετα, οφείλουν να στρέψουν το βλέμμα και πάλι προς την πολιτική: να αναλύουν, να προτείνουν, να πείθουν και να αντιπαρατίθενται με επιχειρήματα.
Η χθεσινή απογοητευτική εικόνα, η ανάγκη για παραπομπή σε δεοντολογικά όργανα και οι έντονες αντιπαραθέσεις δεν θεραπεύουν το πανθομολογούμενο πολιτικό κενό. Αντίθετα, το επιτείνουν! Αν θέλουμε να μιλάμε για Δημοκρατία, η πρόκληση για την πολιτική μας τάξη βρίσκεται στο να επαναφέρει την πολιτική στις έννοιες «υπευθυνότητα», «διάλογος» και «μεταρρύθμιση».
Μέχρι τότε, φοβερές συνεδριάσεις με πρωταγωνιστές φραστικές εντάσεις, θα συνεχίσουν να δείχνουν το παράδοξο ενός Κοινοβουλίου που δεν έχει πια γλώσσα για να πείσει, παρά μόνο λόγια για να συγκρουστεί.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
