Για την «μητέρα των μαχών» προετοιμάζονται εντατικά αυτή την περίοδο τα στελέχη του Μεγάρου Μαξίμου. Αυτή δεν είναι κάποια μονομαχία στη Βουλή, ούτε κάποιο μεγάλο γεγονός στο οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να εμφανιστεί έτοιμος κλπ. Είναι η μεγάλη αντεπίθεση της περιόδου Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος 2025, γιατί αυτή η αντεπίθεση, λένε στην κυβέρνηση, θα ορίσει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές συνθήκες κάτω από τις οποίες θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές, την άνοιξη του 2027.
Ορόσημο προς το 2027
Πράγματι, ο πρωθυπουργός εισέρχεται στην πιο κρίσιμη φάση της δεύτερης θητείας του, με το βλέμμα στραμμένο στο 2027 και την επιδίωξη μιας ιστορικής τρίτης αυτοδύναμης κυβερνητικής εντολής. Με τη φθινοπωρινή περίοδο να λειτουργεί ως ορόσημο για το επόμενο πολιτικό του στοίχημα, το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί έναν επανασχεδιασμό της στρατηγικής του, επιδιώκοντας να υπερβεί τη φθορά που συσσωρεύτηκε από τις αλλεπάλληλες κρίσεις και, πλέον, από τα σκάνδαλα.
Το μεγάλο πολιτικό στοίχημα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η δημιουργία μιας σημαντικής πολιτικής παρακαταθήκης ικανής να εδραιώσει την παράταξή του ως τη μοναδική αξιόπιστη δύναμη διακυβέρνησης, ιδίως στον χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου αλλά και στις τάξεις όσων ασχολούνται λίγο ή καθόλου με την πολιτική.
Δύο άξονες αντεπίθεσης
Για να συμβεί αυτό, το κυβερνητικό επιτελείο σχεδιάζει από τον Σεπτέμβριο μια φθινοπωρινή αντεπίθεση, πρώτον με 25 μεταρρυθμίσεις-κλειδιά, που εκτείνονται από τη Δικαιοσύνη και την Υγεία μέχρι τη Δημόσια Διοίκηση, τις υποδομές και την Ανώτατη Εκπαίδευση. Στόχος είναι η αποκατάσταση του πολιτικού κεφαλαίου της κυβέρνησης μέσω μιας πρωτοφανούς θεσμικής και νομοθετικής κινητικότητας.
Δεύτερον, το Μαξίμου επιχειρεί να επανακαθορίσει τη σχέση του με τη μεσαία τάξη, δηλαδή τον πολιτικό - κοινωνικό χώρο όπου χτίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής υπεροχής της ΝΔ. Στο επίκεντρο βρίσκονται οικονομικά μέτρα ελάφρυνσης, ψηφιακές τομές κατά της φοροδιαφυγής και αλλαγές που αγγίζουν την καθημερινότητα των πολιτών. Η ΔΕΘ αναμένεται να αποτελέσει την αφετηρία αυτής της προσπάθειας επανασύνδεσης με την κοινωνική πλειοψηφία.
Η σκιά του ΟΠΕΚΕΠΕ
Ωστόσο, όλα αυτά διατρέχουν έναν σοβαρό κίνδυνο: Πρόκειται για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και, κυρίως, για τις πολιτικές του παρενέργειες, δηλαδή τον κίνδυνο η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη να θεωρηθεί ως μέρος του προβλήματος που γέννησε και συντηρεί τις παθογένειες της σύγχρονης Ελλάδας. Οι αποκαλύψεις για το σύστημα παράνομων αγροτικών επιδοτήσεων και η έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας δεν είναι μια τυπική κρίση. Αποτελούν έναν συνδυασμό θεσμικής υπονόμευσης και πολιτικού κόστους, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να υποχωρεί δημοσκοπικά κατά 2 - 3 ποσοστιαίες μονάδες και να βλέπει τη «γκρίζα ζώνη» των αναποφάσιστων να διευρύνεται. Κυρίως, πλήττεται η αξιοπιστία της στα μάτια ενός κοινωνικού σώματος που δείχνει να λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από την πολιτική.
Αμυντική τακτική και θεσμική δυσπιστία
Το χειρότερο για την κυβέρνηση είναι ότι η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος παλαιών παθογενειών, από την αδιαφάνεια μέχρι την εσωκομματική ανοχή. Η πρόθεση της ΝΔ να προτείνει Εξεταστική Επιτροπή μοιάζει στα μάτια της κοινής γνώμης με αμυντική τακτική, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ και άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης ζητούν σύσταση Προανακριτικής. Η εικόνα μιας κυβέρνησης που θέλει να ποδηγετήσει τον ρυθμό και το πλαίσιο των θεσμικών ελέγχων δεν είναι αυτή που θα μπορούσε να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Εσωκομματικές εντάσεις και ηγετικό προφίλ
Το διακύβευμα όμως είναι ευρύτερο. Στο παρασκήνιο, ο Μητσοτάκης βρίσκεται αντιμέτωπος με εσωκομματικές εντάσεις, αμφισβητήσεις από πρώην πρωθυπουργούς και πολιτικούς «δελφίνους» που εκλαμβάνουν κάθε ρωγμή ως ευκαιρία. Σε αυτό το περιβάλλον, η επιδίωξη μιας τρίτης κυβερνητικής εντολής δεν είναι μια τεχνοκρατική υπόθεση αλλά μια πολιτική μάχη που απαιτεί εσωτερική συνοχή και κοινωνική συναίνεση.
Η επιμονή στην εξωτερική πολιτική, στην άμυνα και στις μεγάλες επενδύσεις (με αποκορύφωμα την υπόθεση των θαλάσσιων πάρκων και την αντίδραση της Τουρκίας) λειτουργεί ως προέκταση της προσπάθειας για «θωράκιση του ηγετικού προφίλ». Ωστόσο, η εσωτερική φθορά δεν μπορεί να καλυφθεί με γεωπολιτική ρητορική. Η κοινωνική κόπωση είναι εμφανής, η ακρίβεια σταθερά στην κορυφή της δυσαρέσκειας και τα φαινόμενα θεσμικής ασυδοσίας κάνουν δύσκολο τον δρόμο προς το 2027.
Πολιτικό στοίχημα επιβίωσης
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το πολιτικό 2025 θα είναι έτος πολιτικής του επιβίωσης. Μέσα στους επόμενους πέντε μήνες πρέπει να δώσει ξανά λόγο κι αξιοπιστία στο κυβερνητικό αφήγημα, να αποδείξει ότι μπορεί να παραγάγει έργο εν μέσω κρίσεων και να επανασυνδεθεί με ένα εκλογικό σώμα που μοιάζει να του γυρίζει την πλάτη χωρίς, ωστόσο, να εμπιστεύεται τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Εάν το πετύχει, θα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης που θα διεκδικήσει τρίτη συνεχόμενη τετραετία με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας.
Αν όχι, η φθορά μπορεί να γίνει μη αναστρέψιμη και το πολιτικό τοπίο να διαμορφωθεί εκ νέου, με τον ίδιο εκτός παιχνιδιού.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
