Τα βασικά σημεία ενός Εθνικού Σχεδίου Ανάταξης με ορίζοντα πενταετίας παρουσίασε ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στο συνέδριο του Economist: The Fifth Thessaloniki Metropolitan Summit.

Ο κ. Τσίπρας πρότεινε τη δημιουργία ενός Εθνικού Ταμείου Σύγκλισης για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης, καθώς και ενός Ταμείου Στήριξης των Νέων Γενεών, το οποίο θα ενισχύεται μέσω μιας Πατριωτικής Εισφοράς στα πολύ υψηλά εισοδήματα.

Ξεκινώντας την ομιλία του, απάντησε στις πρόσφατες επικρίσεις που έχει δεχθεί από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. «Ομολογώ ότι είχα μια ανησυχία, καθώς θέση της κυβέρνησης –όπως ανακοινώθηκε– είναι ότι για όσα λέω ενδιαφέρονται μόνο βιαστές, εμπρηστές και εγκληματίες. Ευτυχώς, βλέποντάς σας, διαπίστωσα ότι η ανησυχία μου ήταν αβάσιμη», σημείωσε χαρακτηριστικά, ενώ ευχαρίστησε τους διοργανωτές και τους παρευρισκόμενους για την πρόσκληση.

Νέα εθνική πυξίδα

«Χρειαζόμαστε μια νέα εθνική πυξίδα και είναι ανάγκη να συμμετάσχουν στην προσπάθεια αυτή όλες οι παραγωγικές κοινωνικές τάξεις. Αυτό, που με δυο λόγια, έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή η πατρίδα, είναι ένας νέος πατριωτισμός», είπε ο Αλέξης Τσίπρας και περιέγραψε τη μετεξέλιξη και την εμβάθυνση της έννοιας του νέου εθνικού πατριωτισμού που είχε αναφερθεί και πρόσφατα.

Αναφερόμενος στους άξονες που πρέπει να κινηθεί το επόμενο διάστημα η ελληνική οικονομία προτείνει μεταξύ άλλων τη δημιουργία ενός Ταμείου με μία μόνο προτεραιότητα: τη Στήριξη των Νέων Γενεών. Με χρήματα που θα αντληθούν από τα πολύ υψηλά εισοδήματα μέσα από εισαγωγή της Πατριωτικής Εισφοράς και μέσω της αναδιανομής ώστε οι έχοντες να συμβάλλουν στο μέλλον αυτού του τόπου. Με στόχο να στηριχθεί η νέα γενιά. Δηλαδή τη στήριξη της παιδείας, την έρευνα και την καινοτομία, αλλά και της νεανικής στέγης.

Όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο Αλέξης Τσίπρας «χρειαζόμαστε έναν νέο πατριωτισμό: που κατανοεί την υγιή οικονομία, το στέρεο και σύγχρονο παραγωγικό μοντέλο, την κοινωνική συνοχή, την εμπιστοσύνη στους θεσμούς και το κράτος, ως όρο για την ασφάλεια και την πρόοδο της πατρίδας μας».

Πρότεινε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο και τη χρηματοδότησή του μέσα από τη δημιουργία ενός Εθνικού Ταμείου Σύγκλισης με στόχο την κατεύθυνση και υλοποίηση επενδύσεων σε τομείς στρατηγικής προτεραιότητας, τη σύμπραξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, και τη μόχλευση ιδιωτικών κεφαλαίων.

Οι 9 άξονες

Συνολικά παρουσίασε τους 9 βασικούς άξονες του Εθνικού Σχεδίου Ανάταξης με ορίζοντα πενταετίας:

• Ισχυρό και δίκαιο κράτος,
• Αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου,
• Στήριξη της εργασίας,
• Ανθεκτικότητα και ενεργειακή ασφάλεια,
• Δημογραφική ανθεκτικότητα,
• Μείωση ιδιωτικού χρέους,
• Τεχνολογική αναβάθμιση και ψηφιακή αυτονομία,
• Αναδιανομή και Εθνικό Ταμείο Σύγκλισης,
• Εθνική Ασφάλεια.

Είπε ακόμη μεταξύ άλλων στην ομιλία του: «Η χώρα χρειάζεται άμεσα ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ. Ένα σοκ εφάμιλλο των αντίστοιχων της περιόδου Τρικούπη και Βενιζέλου». Κατηγόρησε την κυβέρνηση της ΝΔ ότι έχει όλη την ευθύνη γιατί δεν έκανε τίποτε από αυτά που η οικονομία χρειάζεται και η κοινωνία έχει ανάγκη και έτσι σήμερα, «η πατρίδα μας πορεύεται για ακόμη μια φορά με πυξίδα τις παλιές χρεοκοπημένες συνταγές». Χαρακτήρισε δείκτες ντροπής όλους τους δείκτες που δείχνουν την προϊούσα κοινωνική και οικονομική αποσάθρωση.

Αναφερόμενες στις «αλλεπάλληλες αποκαλύψεις σκανδάλων και συνολικά για τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης» σημείωσε ότι υπάρχει ένα τεράστιο ηθικό ζήτημα που στις μέρες μας έχει γίνει κυρίαρχο πολιτικό, κοινωνικό, αλλά και οικονομικό ζητούμενο: την εντιμότητα. «Γιατί η διαφθορά που ξεκινάει από θύλακες της κυβέρνησης διαβρώνει το κράτος. Γιατί η αναξιοκρατία, που ξεκινάει από το Μαξίμου διαβρώνει την εμπιστοσύνη στο κράτος. Γιατί η μεροληψία, η εύνοια για τους "δικούς μας", για τους έχοντες, για συγγενείς και φίλους, για κομματικούς παράγοντες, που ξεκινάει από την εκτελεστική εξουσία, απλώνεται στη Δικαιοσύνη, και απαξιώνει το κράτος».

Αλλαγή οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου

Σημείωσε ακόμη:

• Όποιος θέλει να ακούσει ευχάριστα πράγματα, μπορεί να περιμένει την αυριανή ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Εκεί, θα δώσει τη δική του εικόνα, κατασκευασμένη από φωτεινά χρώματα, αισιοδοξία, και κάποιες παροχές. Πακέτο παροχών, διαβάζω ότι θα εξαγγείλει.

Θα επιστρέψει, δηλαδή, ένα μέρος από το τερατώδες πρωτογενές πλεόνασμα, που στο πρώτο επτάμηνο άγγιξε τα 8 δισ. Ενώ για το 2024 ήταν 6,4 δισ. ευρώ πάνω από τον στόχο.

Και κύρια πηγή της μεγάλης και συστηματικής αυτής υπέρβασης, αποτελούν τόσο οι έμμεσοι φόροι όσο και ο φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων - φόροι που κατά κανόνα επιβαρύνουν δυσανάλογα τα ευάλωτα και μεσαία εισοδηματικά στρώματα.

• Θα αποκαλούσα την πολιτική της κυβέρνησης δημοσιονομικό μερκαντιλισμό - που συσσωρεύει πόρους που στερεί από τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις και την πραγματική οικονομία, ώστε να χρησιμοποιήσει μέρος τους με τη μορφή επιδομάτων και ευκαιριακών παροχών στην προσπάθεια αύξησης της εκλογικής επιρροής. Με μοναδικό στόχο την εκλογική πελατεία και την ψηφοθηρία. Έχω ωστόσο την αίσθηση ότι αυτή τη φορά δεν πρόκειται να πετύχει τον στόχο της αυτή η επιλογή.
• Καμιά εξαγγελία, και καμιά παροχή, γενναία, ή λιγότερο γενναία, δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο τη μεγάλη εικόνα. Που είναι όχι μόνο απογοητευτική. Αλλά και δυσοίωνη. Και μας τραβάει απαιτητικά από το μανίκι: Να υπάρξουν αποφάσεις, τώρα, που θα αλλάξουν τη ρότα του σκάφους, γιατί οδηγούμαστε στα βράχια.
• Χρειάζονται θεμελιώδεις αποφάσεις αλλαγής οικονομικού, και κυρίως παραγωγικού μοντέλου.
• Πριν από 7 χρόνια, η πατρίδα μας βγήκε από μια οικονομική και κοινωνική κρίση, που είχε προσλάβει χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής κρίσης. Αυτή η έξοδος στο ξέφωτο, ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα, να πορευτεί πια, χωρίς τις παθογένειες που οδήγησαν στην κρίση. Δυστυχώς, όμως, μια χαμένη ευκαιρία.
• Σήμερα, η πατρίδα μας πορεύεται για ακόμη μια φορά με πυξίδα τις παλιές χρεοκοπημένες συνταγές. Με ένα εντελώς ξεπερασμένο παραγωγικό μοντέλο, που βασίζεται στο real estate και τον τουρισμό.
• Χρόνο με τον χρόνο, απομακρυνόμαστε από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πριν την κρίση, το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα ήταν κοντά στο 80% του μέσου όρου της ΕΕ. Σήμερα είναι κοντά στο 60%. Ο μέσος μισθός υπολείπεται περισσότερο από 50% από τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό, ενώ η αγοραστική δύναμη είναι 30% μικρότερη. Και οι ανισότητες είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Ελλάδας του 2025. Το οξύμωρο δε, είναι ότι, μετά την έξοδο από τα μνημόνια και τις απείρως πιο ευνοϊκές δημοσιονομικές δυνατότητες, οι ανισότητες, αντί να συρρικνώνονται, διευρύνονται.
• Οι δείκτες της προϊούσας κοινωνικής και οικονομικής αποσάθρωσης, προάγονται σε δείκτες ντροπής, αν προσθέσει κανείς ότι: Είμαστε 24οι στους 27 της ΕΕ, στην αποτελεσματικότητα του Δημοσίου. 25οι στην ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης. 26οι σε αγοραστική δύναμη.

H διαφθορά ξεκινάει από θύλακες της ΝΔ

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε και στο ηθικό ζήτημα, που όπως είπε χαρακτηριστικά στις μέρες μας έχει γίνει κυρίαρχο πολιτικό, κοινωνικό, αλλά και οικονομικό ζητούμενο γιατί η διαφθορά που ξεκινάει από θύλακες της κυβέρνησης διαβρώνει το κράτος.

• Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει όλη την ευθύνη. Γιατί δεν έκανε τίποτε από αυτά που η οικονομία χρειάζεται και η κοινωνία έχει ανάγκη.

Με μια ακραία κοινωνική μεροληψία, μια βαλκανική θα έλεγα εκδοχή των "trickle down economics", που τη διαπερνά η εκτεταμένη διαφθορά, χτίζει μια κοινωνία που εύλογα και με βάση επίσημα στοιχεία και μετρήσεις, μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως κοινωνία των χασμάτων. Μια κοινωνία του ενός πέμπτου, στην οποία το προνομιούχο ένα πέμπτο έχει τη δυνατότητα να ζει πλούσια, ή τουλάχιστον με τόση αυτάρκεια, ώστε να μπορεί να αποταμιεύει. Και στον αντίποδα η μεγάλη πλειοψηφία, τα τέσσερα πέμπτα, είτε τα βγάζουν πέρα ίσα-ίσα και με μεγάλη δυσκολία, είτε δεν τα βγάζουν πέρα και πνίγονται στα χρέη. Με έναν πληθωρισμό που εξαϋλώνει τον μισθό και το εισόδημα, όχι μόνο των πιο αδύναμων οικονομικά, αλλά και των μεσαίων στρωμάτων.

• Τα 1.300 ευρώ ενός μισθού σήμερα, αντιστοιχούν σε 900 ευρώ το 2019. Δηλαδή, ο μισθός, έχει χάσει το ένα τρίτο της αξίας του.

Την ίδια στιγμή, όμως, που ο μέσος Έλληνας δεν τα βγάζει πέρα, παρακολουθεί τα τρομακτικά υπερκέρδη, που αποκομίζουν τα καρτέλ και οι «μεγάλοι παίκτες». Μόνο οι δέκα μεγαλύτερες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, είχαν πέρυσι ρεκόρ κερδών δεκαπενταετίας: 11,5 δισεκατομμύρια συνολικά.

• Η χώρα χρειάζεται άμεσα ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ. Ένα σοκ εφάμιλλο των αντίστοιχων της περιόδου Τρικούπη και Βενιζέλου. Διαφορετικά, θα χάσει οριστικά το τρένο της σύγκλισης και θα βρεθεί εκ νέου σε συνθήκες υπαρξιακής κρίσης.

Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!