Η πληροφορία που έφτασε αργά χθες το βράδυ στα δημοσιογραφικά γραφεία, ότι δηλαδή μέσα στις επόμενες ημέρες ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, πρόκειται να παραιτηθεί από το βουλευτικό του αξίωμα, προκειμένου να προχωρήσει σε επόμενη φάση (ίσως μέσα στους πρώτους μήνες του 2026) στην ίδρυση ενός νέου κόμματος, τάραξε τα ήδη ταραγμένα (όταν δεν είναι λιμνάζοντα…) νερά της πολυκέφαλης Αριστεράς.
Σύμφωνα με τον σχεδιασμό Τσίπρα, του κόμματος θα προηγηθεί η παρουσίαση του βιβλίου του, που θεωρείται απαραίτητο πολιτικό και επικοινωνιακό «σκαλοπάτι» στην πορεία προς το νέο κόμμα, που τοποθετείται μέσα στο πρώτο εξάμηνο της επόμενης χρονιάς.
Έτσι, αν τίποτα δεν αλλάξει ως τότε, αναμένεται η προσθήκη ενός ακόμα πολιτικού φορέα στους ήδη πάρα πολλούς που –καθένας για λογαριασμό του– θέλουν να εκπροσωπήσουν την Αριστερά στην Ελλάδα: ΣΥΡΙΖΑ, Κίνημα Δημοκρατίας, Μέρα25, Πλεύση Ελευθερίας, Νέα Αριστερά, Λαϊκή Ενότητα, σε λίγο κι ένα κόμμα Τσίπρα, για να μην συνυπολογίσουμε και το ΚΚΕ…
Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ και οι εσωτερικές αντιθέσεις
Πράγματι, η ελληνική Αριστερά βρίσκεται σε μια φάση έντονης δοκιμασίας, όπου η δημοσκοπική κάμψη συνδυάζεται με βαθιές εσωτερικές αντιθέσεις και αποτυχημένες μέχρι σήμερα απόπειρες συνεννόησης του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Αριστερά. Πάνω από όλα, όμως, υπάρχει η βαριά σκιά του Αλέξη Τσίπρα, που συνεχίζει να λειτουργεί ως φάντασμα και καταλύτης, άλλοτε συσπειρωτικός κι άλλοτε αποσυνθετικός.
Οι τελευταίες έρευνες καταγράφουν τον ΣΥΡΙΖΑ καθηλωμένο γύρω στο 6%, ένα ποσοστό που δεν δείχνει καμία προοπτική ανατροπής της παρακμιακής πορείας. Η προσπάθεια του Σωκράτη Φάμελλου να αναδιοργανώσει το κόμμα και να επαναφέρει ένα στοιχειώδες επίπεδο ενότητας δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα. Αντίθετα, η αίσθηση είναι πως η Κουμουνδούρου μοιάζει με «σκορποχώρι» που περιμένει τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα, ώστε τότε να αποφασίσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αν θα μείνουν στο κόμμα τους ή αν θα αποχωρήσουν, ακολουθώντας τον πρώην αρχηγό τους.
Η τελευταία συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψε το βάθος της κρίσης. Βουλευτές μίλησαν ανοιχτά για «λευκή απεργία» και για στελέχη που μένουν απλώς «υπό προθεσμία», περιμένοντας την ίδρυση του κόμματος Τσίπρα. Ακόμα και οι παρεμβάσεις στελεχών όπως ο Τρύφων Αλεξιάδης και η Όλγα Γεροβασίλη έδειξαν ότι η εσωκομματική συζήτηση έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης, με το δίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ ή Τσίπρας» να δηλητηριάζει κάθε συλλογική προσπάθεια.
Αποτυχημένες προσπάθειες συνεννόησης
Παρά τις προσπάθειες του Σωκράτη Φάμελλου να προωθήσει ένα «φόρουμ διαλόγου» και μια πλατφόρμα συνεργασιών με τα υπόλοιπα προοδευτικά κόμματα, οι εξελίξεις δείχνουν αδυναμία συνεννόησης. Στη Νέα Αριστερά, σημαντική μερίδα στελεχών απορρίπτει κάθε σκέψη για «λαϊκό μέτωπο» με τον ΣΥΡΙΖΑ, επιμένοντας ότι η Κουμουνδούρου δεν έχει κάνει την αναγκαία αυτοκριτική. Το αποτέλεσμα είναι μια αργή, βασανιστική διελκυστίνδα χωρίς ορατή κατάληξη.
Η κεντρική δυσκολία είναι ότι ο χώρος της Αριστεράς παραμένει εγκλωβισμένος γύρω από τις αναμενόμενες πρωτοβουλίες Τσίπρα. Παρά τις διαψεύσεις, η συζήτηση για ίδρυση νέου κόμματος παραμένει ενεργή κι ενδυναμώνεται με τις φήμες περί παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα από τη θέση του στη Βουλή, με στελέχη και δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η «δυνητική απήχηση» του πρώην πρωθυπουργού μπορεί να φτάσει ακόμα και το 20%-22%. Αυτή η προοπτική λειτουργεί διαλυτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πολλά στελέχη αναμένουν το «σήμα» από τη λεωφόρο Αμαλίας, αντί να επενδύσουν την πολιτική τους ικανότητα κι ενέργεια στο υπάρχον κόμμα. Ουσιαστικά, η Κουμουνδούρου μοιάζει να ζει υπό καθεστώς αναμονής.
Αντιπαράθεση με ΠΑΣΟΚ
Αντίθετα με το ΠΑΣΟΚ, που επιχειρεί να χαράξει μια «αυτόνομη πορεία» προς το Κέντρο, η ελληνική Αριστερά δείχνει ανήμπορη να διατυπώσει ένα πειστικό πολιτικό, ιδεολογικό και προγραμματικό αφήγημα. Οι επιμέρους πρωτοβουλίες (όπως οι κοινές τροπολογίες ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Αριστεράς ή οι επιτροπές διαλόγου) μοιάζουν αποσπασματικές και δεν δημιουργούν πολιτικό ρεύμα προς την ενοποίηση. Σημαντικό μέρος της κοινωνίας δείχνει να επιθυμεί αλλαγή, αλλά δεν εμπιστεύεται τα υπάρχοντα σχήματα να τη φέρουν.
→ Διαβάστε επίσης: Υπουργικό συμβούλιο: Στο τραπέζι ο νόμος για τις φοροελαφρύνσεις της ΔΕΘ - Τι θα πει ο Μητσοτάκης
Στρατηγικό αδιέξοδο
Καταλήγοντας, η ελληνική Αριστερά βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα σε τρεις παράγοντες: την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να σταθεί ως αξιόπιστη δύναμη αντιπολίτευσης, τη δυσπιστία απέναντι στη Νέα Αριστερά που δεν έχει βρει σαφές βηματισμό, και την πολιτική «παρουσία – απουσία» του Αλέξη Τσίπρα που εξακολουθεί να καθορίζει το παιχνίδι, έστω ως προσδοκία. Το αποτέλεσμα είναι ένα σκηνικό φθοράς, στασιμότητας και αδυναμίας χάραξης στρατηγικής. Κι αν κάτι προκύπτει καθαρά από τις δημοσκοπήσεις και τις αντιδράσεις, είναι ότι όσο ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει στο προσκήνιο ως πιθανός «σωτήρας», τόσο η Αριστερά θα παραμένει εγκλωβισμένη στο παρελθόν της και θα δυσκολεύεται να ανακτήσει την πολιτική της δυναμική. Ίσως αυτή η διαπίστωση επισπεύδει και τις εξελίξεις με την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
