Ολοκληρώθηκε χθες ο προεκλογικός αγώνας των έξι υποψηφίων για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ και σήμερα στήνονται οι κάλπες για τον πρώτο γύρο, ο οποίος θα αναδείξει τους δύο τελικούς μονομάχους της επόμενης Κυριακής, 12 Δεκεμβρίου.

Κάθε ένας από τους έξι υποψηφίους ακολούθησε τη δική του στρατηγική, με συγκεκριμένους στόχους: Οι τρεις εξ αυτών είχαν ως στόχο να περάσουν στη δεύτερη Κυριακή και οι υπόλοιποι τρεις να καταγράψουν ένα αξιόλογο ποσοστό που θα τους επιτρέψει να διεκδικήσουν αυξημένο ρόλο την επόμενη μέρα.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, που είχε εξαρχής δηλώσει την πρόθεσή του να διεκδικήσει την προεδρία του ΚΙΝΑΛ (ενώ ακόμα ήταν εν ζωή και στη μάχη των εκλογών η Φώφη Γεννηματά), επέλεξε μια διπλή στρατηγική: Από τη μια μεριά εξέφρασε πρώτος τον καθαρό πολιτικό του στόχο για «υπερδιπλασιασμό των ποσοστών του Κινήματος» και επαναφορά του ιστορικού ονόματος της παράταξης «ΠΑΣΟΚ» κι από την άλλη επεδίωξε σε κάθε του δημόσια εμφάνιση -και κατεξοχήν στο debate της περασμένης Δευτέρας- να αναδείξει τον ηγετικό του χαρακτήρα, χωρίς να εγκλωβίζεται σε στερεότυπα. «Τα κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ», μας λέει στέλεχος που στηρίζει τον κ. Λοβέρδο, «σε τέτοιες στιγμές στρέφονται ενστικτωδώς προς τον πιο άξιο, τον πιο "ηγέτη". Θυμίζω τι έγινε μετά την αποχώρηση Παπανδρέου: Το κόμμα πήγε σε αυτόν που θα μπορούσε να ηγηθεί, τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Το ίδιο έγινε και με τη ΝΔ όταν μετά τον Μητσοτάκη εξελέγη ο Έβερτ κ.λπ. Οι πολίτες που ψηφίζουν δεν καταλαβαίνουν ούτε από ομάδες, ούτε από συσχετισμούς. Ψηφίζουν το πρόσωπο που πιστεύουν ότι μπορεί να ηγηθεί καλύτερα. Αυτή τη στρατηγική επέλεξε ο Ανδρέας (Λοβέρδος)».

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, από τη δική του πλευρά, έχει επεξεργαστεί ξεχωριστή εκλογική στρατηγική, η οποία θεωρεί ότι τον εξυπηρετεί. Εμφανίζεται -κι αυτός από την αρχή- ως ο εκφραστής της ανανέωσης, σε αντίθεση με τους συνυποψηφίους του, οι οποίοι -όπως λέει το περιβάλλον του- «στην πλειονότητά τους δοκιμάστηκαν, έγιναν υπουργοί, είναι μεγαλύτεροι ηλικιακά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη κι όλα αυτά δεν απέτρεψαν τη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ». Αντίθετα ο ίδιος ανήκει στη νέα γενιά, έχει σημαντική ευρωπαϊκή εμπειρία και συνεπώς είναι ο καταλληλότερος να περάσει την ελληνική Κεντροαριστερά στη νεότερη γενιά. Αποφεύγει με κάθε τρόπο να δείξει ότι χωρίζει το ΠΑΣΟΚ σε «τιμάρια», αφού επιδιώκει πάντοτε να εκφράζει την «όλη παράταξη», κρατά μια αντιδεξιά στάση αλλά με διακριτές αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ -κάτι που θυμίζει τη στρατηγική Γεννηματά-, αξιοποιεί τον κομματικό μηχανισμό που τον στηρίζει και προβάλλει ως «το κρυφό χαρτί για την αναγέννηση της παράταξης».

Ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανίστηκε στην κούρσα διαδοχής μετά την εκδημία της Φώφης Γεννηματά -και λόγω αυτής της εξέλιξης- και ουσιαστικά προβάλλει την προσωπική πολιτική του παρουσία, την εμπειρία του από την μακροχρόνια εξάσκηση της εξουσίας και τη διετία της πρωθυπουργίας του, τα οποία θεωρεί συντριπτικά πλεονεκτήματα εναντίον των κύριων αντιπάλων του. Αρνήθηκε να μετάσχει στο debate που όμως μετείχαν όλοι οι υπόλοιποι και εξελίχθηκε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, κάτι που δεν έχει αποτιμηθεί ακόμα και προφανώς θα αποτυπωθεί στην κάλπη. Έχει δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό επικοινωνιακό επιτελείο που διαχέει το πραγματικά βαρύ πρόγραμμα περιοδειών του ιδίου και πιστεύει ότι η πολιτική βάση του ΠΑΣΟΚ έχει πολλούς λόγους να τον προτιμήσει στις εκλογές.

Ο Παύλος Γερουλάνος ανέπτυξε μια αντισυστημική στρατηγική, της ήπιας δύναμης που έχει εμπειρίες από την αγορά, από την αυτοδιοίκηση αλλά δεν ανήκει στο πολιτικό κατεστημένο της παράταξης, άρα μπορεί να γίνει υποδοχέας της ψήφου εκείνων που δεν εκφράζονται από κανένα εκ των τριών κυρίων υποψηφίων.

Ο Χάρης Καστανίδης ήταν ο... εαυτός του, δηλαδή ένας οξύνους υποψήφιος, γέννημα-θρέμμα της παράταξης, με πολυσχιδή εμπειρία από διάφορους υπουργικούς θώκους και δυνατότητα να λειτουργεί και ως «Νέστωρ» στο κόμμα, κάτι το οποίο μάλλον θα διεκδικήσει μετά το τέλος της εκλογικής διαδικασίας.

Τέλος, ο Παύλος Χρηστίδης ξεκίνησε τη μάχη ως ένας εκ των στενών συνεργατών της Φώφης Γεννηματά απευθυνόμενος κυρίως στους πολίτες που ήθελαν να ψηφίσουν την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ εάν δεν είχε μεσολαβήσει το τραγικό διάστημα της αποχώρησης και του θανάτου της. Παράλληλα ο κ. Χριστίδης επιχείρησε να προβληθεί κι αυτός ως ο εκφραστής της ανανέωσης, ωστόσο ο μηχανισμός και το μήνυμα του Νίκου Ανδρουλάκη ήταν ισχυρότερα. Πάντως είναι στους κερδισμένους του debate κι αυτό μένει να φανεί αν και πόσο θα αποτυπωθεί στις κάλπες. Γενικότερα ο Παύλος Χρηστίδης διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στην επόμενη μέρα του κινήματος. 

Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!