Ο πολυεπίπεδος διπλωματικός μαραθώνιος της ελληνικής κυβέρνησης που άρχισε να ξεδιπλώνεται μόλις η Τουρκία αποφάσισε να εφαρμόσει στην ανατολική Μεσόγειο την αναθεωρητική της πολιτική, έχει αποδώσει καρπούς, κάποιοι από τους οποίους είναι ήδη ορατοί στο ευρύ κοινό, αλλά κάποιοι άλλοι όχι ακόμα.

Για το ζήτημα των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Τουρκίας, στη Σύνοδο Κορυφής που αρχίζει σήμερα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προσέρχεται με δυο ειδών όπλα στη φαρέτρα του: Το ένα είναι οι συμμαχίες εντός της ΕΕ που έχει συνάψει εξ ονόματος της Ελλάδας και το δεύτερο είναι τα πολιτικά επιχειρήματα που θα αναπτύξει ενώπιον των άλλων Ευρωπαίων ηγετών.

Ελλάς- Γαλλία- Συμμαχία

Η στενή σχέση Μητσοτάκη- Μακρόν ενδυναμώνει καθοριστικά τη θέση της Ελλάδος μέσα στην Ευρώπη, ειδικά στα ζητήματα της ανατολικής Μεσογείου κι έχει ήδη προκαλέσει πολλές φορές τη δημόσια οργή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ωστόσο, η σχέση αυτή εδράζεται και στη σύμπτωση των δυο ηγετών σχετικά με τις πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν στην Ευρώπη, αλλά και την προάσπιση των ευρωπαϊκών αξιών.

Μητσοτάκης - Κουρτς

Ανάλογα θερμή είναι και η προσωπική σχέση αλληλοεκτίμησης και πολιτικής συμπόρευσης που έχει αναπτύξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Αυστριακό καγκελάριο Σεμπάστιαν Κουρτς. Η σχέση αυτή μάλιστα δεν δοκιμάστηκε ούτε στις πολύ δύσκολες ώρες της διαπραγμάτευσης για το Ταμείο Ανάκαμψης, όταν η Αυστρία, ως ηγετική χώρα των λεγόμενων «frugal four» (των «τεσσάρων φειδωλών» που πίεζαν για περισσότερα δάνεια και λιγότερες επιδοτήσεις στο Ταμείο Ανάκαμψης). Μητσοτάκης και Κουρτς συνομιλούν τακτικά στο τηλέφωνο, με αφορμή τόσο θέματα γενικότερου ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος (όπως η στάση της ΕΕ απέναντι σε Ουγγαρία- Πολωνία) όσο και για ζητήματα που απασχολούν περισσότερο την Ελλάδα, όπως η πολιτική της Τουρκίας τους τελευταίους μήνες στη Μεσόγειο.

Η δύσκολη σχέση με τον Μαρκ Ρούτε

Για τον ίδιο λόγο, Κυριάκος Μητσοτάκης και Μαρκ Ρούτε βρέθηκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα το καλοκαίρι, καθώς ο Ολλανδός πρωθυπουργός ήταν ο «πολιορκητικός κριός» των λεγομένων «φειδωλών χωρών». Αυτό δημιούργησε μια δυσκολία στις προσωπικές συνεννοήσεις των δυο ανδρών. Ωστόσο, ο Ρούτε θεωρείται σήμερα ένας από τους Ευρωπαίους ηγέτες που βρίσκονται πολύ κοντά στις ελληνικές θέσεις για την Τουρκία. Άλλωστε, μόλις τον προηγούμενο μήνα το Κοινοβούλιο της Ολλανδίας έδωσε εντολή στην κυβέρνηση να αναζητήσει ερείσματα στην ΕΕ για ένα «ευρωπαϊκό μορατόριουμ πώλησης όπλων» στην Άγκυρα, όπως διατύπωσε κομψά το εμπάργκο.

Αμοιβαία εκτίμηση με τον Τζουζέπε Κόντε

Παρά τη διάσταση απόψεων στην αντιμετώπιση της Τουρκίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καλλιεργήσει θερμή σχέση και με τον Ιταλό ομόλογό του Τζουζέπε Κόντε. Ο επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης πιστώνει στον Έλληνα πρωθυπουργό τη σταθερότητά του στη μεταρρυθμιστική πολιτική (την οποία κι ο ίδιος επιχειρεί στην Ιταλία) και την αποφασιστικότητά του να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις (που είχαν ξεκινήσει το 1977) και να υπογραφεί συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας. Ωστόσο η σχέση αλληλοεκτίμησης των δυο πρωθυπουργών δεν είναι τόσο ικανή, ώστε να απομακρύνει την Ιταλία από το μπλοκ κρατών που δεν είναι πρόθυμες να συναινέσουν στην επιβολή κυρώσεων στην Άγκυρα.

Πώς περιγράφεται η σχέση Μητσοτάκη- Μέρκελ

Η σχέση του Κυριάκου Μητσοτάκη με την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ περιγράφεται από κύκλους σε Αθήνα και Βερολίνο ως μια «έντιμη σχέση». Η καγκελάριος αναγνωρίζει στον Έλληνα πρωθυπουργό μετριοπάθεια, επιχειρηματολογία στηριγμένη πάντοτε σε στοιχεία και αριθμούς («fact based» είναι ο όρος που χρησιμοποιεί η Μέρκελ στα ευρωπαϊκά fora) καθώς και ότι ο κ. Μητσοτάκης επιμένει μόνο εκεί που θεωρεί ότι είναι απαραίτητο, γι' αυτό συνήθως κερδίζει αυτό που επιδιώκει. Μάλιστα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρονται τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Οκτωβρίου, όπου η ελληνική αντιπροσωπεία υπό τον πρωθυπουργό έγινε αιτία να αλλάξει δυο φορές το αρχικό κείμενο των συμπερασμάτων, προκειμένου να γίνει αποδεκτό στην τελική του μορφή από τη χώρα μας. Από την άλλη, οι διαφορές στην πολιτική σε ορισμένα θέματα, κυρίως στην ευρωπαϊκή στάση έναντι της Τουρκίας, είναι παραπάνω από εμφανείς.

Συμμαχίες και στις Βρυξέλλες

Πέραν αυτών, ισχυρή είναι η σχέση που έχει αναπτύξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και με την ηγεσία της ΕΕ: Σαρλ Μισέλ και Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είναι τακτικοί συνομιλητές του πρωθυπουργού. Στελέχη της Κομισιόν θυμούνται ότι η φον ντερ Λάιεν, όταν ακόμα ήταν υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, είχε έλθει στην Αθήνα στο πλαίσιο εκδήλωσης του ΕΛΚ κι από τότε έχει μια σχέση βαθιάς πολιτικής συμπόρευσης και προσωπικής ειλικρίνειας με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Σε αυτό το ισχυρό δίδυμο, προστίθεται η εξαιρετική σχέση του κ. Μητσοτάκη με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μάνφρεντ Βέμπερ, ο οποίος επανειλημμένως έχει πάρει τις ελληνικές θέσεις στα διάφορα επεισόδια με την Τουρκία.

Τα επιχειρήματα φέρνουν στήριξη

Παράλληλα με την καλλιέργεια προσωπικών συμμαχιών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποιεί και συγκεκριμένα επιχειρήματα στη Σύνοδο Κορυφής: Θυμίζει την αντίστοιχη Σύνοδο του Οκτωβρίου, οπότε δόθηκε στην Τουρκία περιθώριο αποκλιμάκωσης έως τη σημερινή Σύνοδο. Εκτός του προφανούς που γίνεται κατανοητό από τους πάντες, ότι δηλ. η Τουρκία καθόλου δεν ανταποκρίθηκε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσθέτει και το επιχείρημα ότι αποτελεί ζήτημα κύρους για την ΕΕ να εφαρμόζει τις αποφάσεις που παίρνει στις Συνόδους Κορυφής. Η σύνθετη επιχειρηματολογία, κυρίως όμως η στάση της Άγκυρας, έχουν φέρει κοντά στις ελληνικές θέσεις (πέραν της Κύπρου, της Γαλλίας, της Αυστρίας και της Ολλανδίας) και χώρες όπως η Ιρλανδία, η Σλοβενία, η Σλοβακία, οι Βαλτικές χώρες (Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία), η Δανία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο.

Οι «απέναντι»

Από την άλλη, ο άξονας «όχι κυρώσεις» των Γερμανίας, Ισπανίας, Ιταλίας και Μάλτας, έχει εμπλουτιστεί με την προσθήκη της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, λόγω της ισχυρής επιμονής Μητσοτάκη στο σεβασμό του κράτους δικαίου κατά τη διανομή του Ταμείου Ανάκαμψης στις χώρες που χρειάζονται ενίσχυση. Ο δε Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν δεν ξεχνά ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος ηγέτης που ζήτησε δημόσια την αποπομπή του κόμματος «Fidesz» από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα λόγω της πολιτικής Ορμπάν στην Ουγγαρία.

Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!