Η τοποθεσία έχει σημασία, δήλωσε ο πρώην μεγιστάνας ακινήτων και πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Λίγα λεπτά αργότερα ανακοίνωσε ότι η Αλάσκα – μια περιοχή που πουλήθηκε από τη Ρωσία στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από 158 χρόνια για 7,2 εκατ. δολάρια – θα είναι το μέρος όπου ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν θα επιχειρήσει να «πουλήσει» τη συμφωνία του αιώνα: να πάρει από το Κίεβο εδάφη που ακόμη δεν έχει καταφέρει να καταλάβει.
Οι συνθήκες γύρω από τη σύνοδο της Παρασκευής ευνοούν τόσο πολύ τη Μόσχα, αναφέρει το CNN, που είναι φανερό γιατί ο Πούτιν άρπαξε την ευκαιρία μετά από μήνες ψευδών διαπραγματεύσεων, και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μπορεί να προκύψει μια συμφωνία που να μην αποδεκατίζει την Ουκρανία. Το Κίεβο και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί του αντέδρασαν με τρόμο στις πρώτες ιδέες του απεσταλμένου του Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ, για παραχώρηση των εναπομεινάντων τμημάτων των περιοχών Ντονέτσκ και Λουχάνσκ με αντάλλαγμα κατάπαυση του πυρός.
Η πρόταση Γουίτκοφ
Όπως είναι φυσικό, ο επικεφαλής του Κρεμλίνου προώθησε την ιδέα της κατάληψης εδαφών χωρίς μάχη και βρήκε πρόθυμο συνομιλητή στον Γουίτκοφ, ο οποίος στο παρελθόν έχει δείξει χαλαρή κατανόηση για την ουκρανική κυριαρχία και την πολυπλοκότητα του να ζητάς από μια χώρα – στον τέταρτο χρόνο της εισβολής – να εγκαταλείψει απλώς πόλεις για τις οποίες έχει χάσει χιλιάδες άνδρες στην υπεράσπισή τους.
Αξίζει να σκεφτούμε πώς θα έμοιαζε η πρόταση του Γουίτκοφ. Η Ρωσία πλησιάζει να περικυκλώσει δύο βασικές πόλεις του Ντονέτσκ, την Ποκρόφσκ και την Κοστιαντινίβκα, και ενδέχεται σύντομα να θέσει υπό πολιορκία τα ουκρανικά στρατεύματα που τις υπερασπίζονται. Η παραχώρηση αυτών των δύο πόλεων ίσως είναι κάτι που το Κίεβο θα έκανε έτσι κι αλλιώς για να διατηρήσει δυνάμεις τους επόμενους μήνες.
Το υπόλοιπο Ντονέτσκ – κυρίως οι πόλεις Κραματόρσκ και Σλοβιάνσκ – είναι πολύ πιο δύσκολη περίπτωση. Χιλιάδες πολίτες ζουν εκεί και η Μόσχα θα χαιρόταν να δει σκηνές μαζικής εκκένωσης, ώστε τα ρωσικά στρατεύματα να μπουν χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα.
Η άρνηση του προέδρου της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, το πρωί του Σαββάτου να παραχωρήσει εδάφη αντανακλά το πραγματικό δίλημμα ενός αρχιστρατήγου που προσπαθεί να διαχειριστεί την οργή του στρατού του και τη βαθιά δυσπιστία του ουκρανικού λαού προς τον γείτονα που συνεχίζει να βομβαρδίζει τις πόλεις τους κάθε βράδυ.
Τι θα μπορούσε να πάρει πίσω η Ουκρανία στο «αντάλλαγμα» που ανέφερε ο Τραμπ; Ίσως μικρές λωρίδες συνοριακών περιοχών στις περιφέρειες Σούμι και Χάρκιβ που έχει καταλάβει η Ρωσία – μέρος της λεγόμενης «ζώνης ασφαλείας» του Πούτιν – αλλά ρεαλιστικά όχι πολλά περισσότερα.
Ο βασικός στόχος είναι η κατάπαυση του πυρός, κάτι που κι αυτό θεωρείται δύσκολο. Ο Πούτιν εδώ και καιρό υποστηρίζει ότι η άμεση κατάπαυση του πυρός, την οποία απαιτούν οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και η Ουκρανία, είναι αδύνατη χωρίς πρώτα να γίνουν τεχνικές προετοιμασίες για την επιτήρηση και την υλοποίησή της. Είναι απίθανο να έχει αλλάξει γνώμη τώρα που τα στρατεύματά του έχουν το πάνω χέρι στο ανατολικό μέτωπο.
Η Ευρώπη επίσης φοβάται να επαναλάβει το λάθος του πρώην υπουργού Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, Νέβιλ Τσάμπερλεν, το 1938, ο οποίος υπέγραψε μια «άχρηστη» συμφωνία με τη ναζιστική Γερμανία, καθώς το Κρεμλίνο έχει κατ’ επανάληψη συμφωνήσει σε ειρηνευτικές δεσμεύσεις για την Ουκρανία και στη συνέχεια έχει εκμεταλλευτεί την παύση για να ανασυνταχθεί και να εισβάλει ξανά.
Ο κίνδυνος πίσω από τη συνάντηση
Ο Πούτιν έχει δηλώσει ξεκάθαρα από την αρχή τι θέλει: πλήρη υποταγή ή κατάληψη όλης της Ουκρανίας και μια στρατηγική επαναδιαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ, που θα περιλαμβάνει την εγκατάλειψη του Κιέβου. Ο βοηθός του, Γιούρι Ουσακόφ, μίλησε για την Αλάσκα ως ιδανικό μέρος για συζήτηση οικονομικής συνεργασίας Ουάσινγκτον–Μόσχας και υπαινίχθηκε ότι έχει ήδη προταθεί επόμενη σύνοδος στη Ρωσία.
Υπάρχει κίνδυνος να δούμε μία «φιλική χημεία» ανάμεσα στον Τραμπ και τον Πούτιν που θα επιτρέψει στον Αμερικανό πρόεδρο να ανεχθεί περισσότερες τεχνικές συναντήσεις για το τι και πότε μιας πιθανής συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός. Ένα σχέδιο ανταλλαγής ή αρπαγής εδαφών, που θα ευνοεί αποκλειστικά τη Μόσχα, θα μπορούσε τότε να παρουσιαστεί στο Κίεβο, συνοδευόμενο από τα γνωστά τελεσίγραφα των ΗΠΑ για βοήθεια και ανταλλαγή πληροφοριών, υπό τον όρο ότι θα αποδεχθούν τη συμφωνία. Και πάλι, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν θα τηλεφωνεί στον Τραμπ και ο κύκλος θα συνεχίζεται. Ο Πούτιν χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να συνεχίσει την κατάκτηση και είναι έτοιμος να τον πάρει.
Τι έχει αλλάξει από την τελευταία φορά που ο Τραμπ φάνηκε να έλκεται ξανά προς τη ρωσική τροχιά, γύρω από την εποχή του τεταμένου επεισοδίου στο Οβάλ Γραφείο με τον Ζελένσκι; Υπάρχουν τώρα δύο στοιχεία που τότε απουσίαζαν.
Πρώτον, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι η Ινδία και η Κίνα – η πρώτη κινδυνεύοντας με δασμούς 25% σε δύο εβδομάδες και η δεύτερη περιμένοντας να μάθει το μέγεθος των ζημιών που θα υποστεί – επικοινώνησαν τηλεφωνικά με το Κρεμλίνο τις τελευταίες ημέρες. Ίσως να έδωσαν κάποια ώθηση στον Πούτιν να συναντήσει τον Τραμπ ή τουλάχιστον να δείξει ξανά πρόθεση για διπλωματία, καθώς ανησυχούν για τις ενεργειακές εισαγωγές τους που μπορεί να επηρεαστούν από τις δευτερεύουσες κυρώσεις του Τραμπ.
Δεύτερον, ο Τραμπ ισχυρίζεται ότι η σκέψη του για τον Πούτιν έχει «εξελιχθεί». Όροι όπως «απογοητευτικός», «αηδιαστικός» και «με παρασύρει» είναι νέοι στο λεξιλόγιό του για τον ηγέτη του Κρεμλίνου. Αν και φαίνεται να αποφεύγει επιμελώς να προκαλεί πραγματικό πόνο στη Μόσχα, αφήνοντας απειλές και προθεσμίες να πέφτουν στο κενό, περιβάλλεται από συμμάχους και Ρεπουμπλικανούς που θα του υπενθυμίσουν πόσο μακριά έχει φτάσει στο παρελθόν σε παρόμοιους δρόμους.
Πολλά θα μπορούσαν να πάνε καλά. Όμως, η σκηνή είναι έτοιμη για κάτι πιο σκοτεινό. Σκεφτείτε τη νοοτροπία του Πούτιν: η τρίτη απειλή κυρώσεων του Τραμπ έχει εξαφανιστεί, οι δυνάμεις του προχωρούν σε στρατηγικά κέρδη στο μέτωπο, έχει λάβει την πρώτη του πρόσκληση εδώ και μία δεκαετία για να πάει στις ΗΠΑ να μιλήσει για την ειρήνη στην Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία, και να διαπραγματευτεί μια συμφωνία όπου δεν χρειάζεται καν να πολεμήσει για να πάρει μέρος από τα εδάφη που θέλει. Και όλα αυτά πριν ακόμη αρχίσει να ασκεί την – υποτιθέμενη – γοητεία του στον Τραμπ.
Η Παρασκευή απέχει έξι ημέρες, αλλά ακόμη και από τώρα μοιάζει με αργή ήττα για το Κίεβο.
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
