Ο Βλαντίμιρ Πούτιν φτάνει αυτή την εβδομάδα στην Αλάσκα με σαφή στρατηγική για την πρώτη του κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ μετά την επιστροφή του τελευταίου στον Λευκό Οίκο. Η σύνοδος — χωρίς την παρουσία της Ουκρανίας ή Ευρωπαίων ηγετών — αποτελεί για τον Ρώσο πρόεδρο μια σπάνια ευκαιρία να αναδιαμορφώσει το διπλωματικό σκηνικό και να επιδιώξει παραχωρήσεις που θα παγιώσουν τα πρόσφατα στρατιωτικά και γεωπολιτικά του κέρδη.

Τέλος στην απομόνωση

Η Μόσχα παρουσιάζει τις συνομιλίες της Αλάσκας ως πιθανό σημείο καμπής μετά από χρόνια τεταμένων σχέσεων με την Ουάσιγκτον. Σύμφωνα με πηγές που επικαλούνται οι Financial Times, ο Πούτιν θέλει να αξιοποιήσει τη δημοσιότητα της συνάντησης για να σπάσει το τείχος της διεθνούς απομόνωσης και να προβάλει το μήνυμα ότι η Δύση πρέπει να διαπραγματεύεται απευθείας μαζί του για ζητήματα παγκόσμιας ασφάλειας.

Η εικόνα μιας διμερούς συνόδου σε μια τόσο απομονωμένη τοποθεσία όπως η Αλάσκα αναμένεται να ενισχύσει το αφήγημα στο εσωτερικό της Ρωσίας ότι η χώρα εξακολουθεί να είναι κεντρικός παίκτης στη διεθνή σκηνή.

Κυρώσεις και οικονομική ανάσα

Η κορυφαία προτεραιότητα του Πούτιν είναι η χαλάρωση ή ακόμη και η άρση των δυτικών κυρώσεων που έχουν επιβαρύνει την οικονομία της Ρωσίας, περιορίζοντας την πρόσβαση σε κεφάλαια, τεχνολογία και διεθνείς αγορές. Η ρωσική ηγεσία επιδιώκει να αποφύγει νέες κυρώσεις, δοκιμάζοντας την προθυμία του Τραμπ να επανεξετάσει τα ισχύοντα μέτρα, ιδίως σε ό,τι αφορά τις ενεργειακές εξαγωγές και τα δεσμευμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στο εξωτερικό.

Αναλυτές εκτιμούν ότι η Μόσχα θα επιχειρήσει να παρουσιάσει την ελάφρυνση των κυρώσεων ως αμοιβαία επωφελή κίνηση, ενταγμένη σε μια ευρύτερη επαναπροσέγγιση ΗΠΑ–Ρωσίας.

Ουκρανία: ουδετερότητα και εδαφικές απαιτήσεις

Η Ουκρανία παραμένει το πιο ευαίσθητο ζήτημα στην ατζέντα. Σύμφωνα με τον Guardian και το AP, ο Πούτιν αναμένεται να πιέσει για επίσημη αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στην Κριμαία και σε τμήματα του Ντονμπάς. Παράλληλα, θα απαιτήσει την οριστική ουδετερότητα της χώρας, με περιορισμούς στις στρατιωτικές δυνατότητες και διακοπή κάθε πορείας ένταξης στο ΝΑΤΟ.

Δυτικοί διπλωμάτες εκτιμούν ότι ορισμένες από αυτές τις απαιτήσεις μπορεί να λειτουργούν ως διαπραγματευτικοί μοχλοί και όχι ως αμετακίνητες θέσεις. Ωστόσο, οποιαδήποτε συμφωνία σε αυτά τα πεδία θα παρουσιαστεί από τη Μόσχα ως στρατηγική νίκη.

Συμβολισμός και τακτική

Η επιλογή της Αλάσκας υποδηλώνει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της συνόδου. Μακριά από τις πολιτικές πρωτεύουσες της Δύσης, οι συνομιλίες δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου οι δύο ηγέτες μπορούν να διαπραγματευτούν χωρίς άμεση πίεση. Για τον Πούτιν, αυτό ενισχύει την εικόνα ότι οι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται απευθείας μεταξύ μεγάλων δυνάμεων, παρακάμπτοντας τις πολυμερείς διαδικασίες.

Για τον Τραμπ, η συνάντηση μπορεί να παρουσιαστεί ως μια απόπειρα «ειρήνης μέσω διαπραγμάτευσης» — αφήγημα που ενισχύει την πολιτική του βάση, αλλά ενδέχεται να προκαλέσει ανησυχία στους συμμάχους.

Υψηλά διακυβεύματα – μετριασμένες προσδοκίες

Οι περισσότεροι διπλωματικοί αναλυτές δεν αναμένουν μια συνολική ειρηνευτική συμφωνία. Πιθανότερο είναι η σύνοδος να λειτουργήσει ως σκηνή προβολής των δύο ηγετών: του Πούτιν ως ανθεκτικού ηγέτη που αντιστέκεται στη Δύση και του Τραμπ ως διαπραγματευτή που μπορεί να ξεκλειδώσει αδιέξοδα.

Ωστόσο, η συμβολική αξία της συνάντησης — και η πιθανότητα μικρών βημάτων προς μια εκεχειρία στην Ουκρανία — διασφαλίζουν ότι το διεθνές ενδιαφέρον θα παραμείνει στραμμένο στην απομακρυσμένη πολιτεία των ΗΠΑ τις επόμενες ημέρες.

Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!