Αμφιλεγόμενα και με αβέβαιη επιτυχία χαρακτηρίζονται από βουλευτές της αντιπολίτευσης τα μέτρα που παρουσίασε η κυβέρνηση με σκοπό την αντιμετώπιση της βίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Το πρόβλημα όμως για το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι αυτή την εκτίμηση κάνουν και κάποιοι κυβερνητικοί βουλευτές, που βλέπουν ότι κάθε παρέμβαση των αρμόδιων υπουργείων για την εξάλειψη της βίας στα Πανεπιστήμια, δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Το νέο πλαίσιο προβλέπει αυστηρότερες ποινές για φοιτητές που εμπλέκονται σε βίαιες ενέργειες, με δυνατότητα αναστολής της φοιτητικής ιδιότητας, ή ακόμη και διαγραφής από το πανεπιστήμιο μετά από τυχόν δικαστική απόφαση σε βάρος τους. Παράλληλα, οι διοικήσεις των Πανεπιστημίων υποχρεούνται πλέον να καταρτίσουν σχέδια ασφαλείας, ενώ προβλέπεται η εγκατάσταση καμερών και μαγνητικών πυλών, αλλά και η χρήση καρτών ελεγχόμενης πρόσβασης. Οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες ήρθαν ως απάντηση σε αυξανόμενα περιστατικά βίας, όπως οι επιθέσεις σε φοιτητές, καθηγητές και η καταστροφή υποδομών.

«Το γεγονός ότι σήμερα δεν υπάρχει καμία κατάληψη στους χώρους των ΑΕΙ είναι εξαιρετικά θετικό» λέει στην «Η» κυβερνητικός βουλευτής που ασχολείται με τα θέματα της Παιδείας. «Ωστόσο», προσθέτει, «δεν καλύπτει τις προϋποθέσεις ασφαλούς παρουσίας των φοιτητών στα Πανεπιστήμια, με τόσα κρούσματα βίας που έχουμε. Δηλαδή μια οικογένεια δικαίως ανησυχεί για το παιδί της που είναι φοιτητής ή φοιτήτρια, και η απάντηση της κυβέρνησης ότι δεν υπάρχουν καταλήψεις, δεν διασκεδάζει αυτή την ανησυχία».

Οι ανησυχίες

Ο συγκρατημένος τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται ακόμα και από βουλευτές της συμπολίτευσης τα νέα μέτρα, αφορά στο ότι το στοίχημα της ασφάλειας στους χώρους των ΑΕΙ υπήρξε προτεραιότητα των κυβερνήσεων Μητσοτάκη ήδη από το 2019. Αναγνωρίζονται, φυσικά, οι επιτυχίες, που πράγματι έχουν εξαλείψει τις καταλήψεις από όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους, αλλά διατυπώνεται μια κριτική για «φοβική» προσέγγιση του προβλήματος. «Η πανεπιστημιακή αστυνομία», λέει ο συνομιλητής μας, «λειτουργεί σε πάρα πολλά κράτη της δημοκρατικής Δύσης και διασφαλίζει τη μόρφωση των φοιτητών σε ένα περιβάλλον ηρεμίας και τάξης. Εμείς τη θεσπίσαμε, υποστήκαμε όλο το πολιτικό κόστος και μετά την πήραμε πίσω λέγοντας ότι δεν πέτυχε. Πώς πέτυχε σε άλλες χώρες και δεν πετυχαίνει εδώ;».

Άλλος βουλευτής της ΝΔ που εκλέγεται σε μικρή εκλογική περιφέρεια, συμπληρώνει τον συνάδελφό του λέγοντας ότι και τα νέα μέτρα της κυβέρνησης κινούνται στην ίδια λογική με την πανεπιστημιακή αστυνομία, δηλαδή στη λογική της αυστηροποίησης του θεσμικού πλαισίου. Αν όμως απέτυχε η πρώτη προσπάθεια, πώς νομίζουν στο υπουργείο ότι μπορεί να πετύχει η δεύτερη που κινείται στο ίδιο πλαίσιο; Τέλος, μια τρίτη επιφύλαξη είναι ότι και πάλι ζητείται από τις διοικήσεις των ΑΕΙ να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα» και μετά να είναι έρμαια των διαθέσεων αυτών των ακραίων ομάδων βίας.

Τα θετικά

Από την άλλη, υπογραμμίζονται και τα θετικά των νέων μέτρων: Η αυστηροποίηση των ποινών ενδέχεται να λειτουργήσει αποτρεπτικά για φοιτητές ή τρίτα άτομα που είναι πιθανό να σχεδιάζουν εμπλοκή τους σε βίαιες ενέργειες. Η χρήση τεχνολογικών μέσων, όπως κάμερες και συστήματα ελεγχόμενης πρόσβασης, μπορεί να βελτιώσει την πρόληψη εγκληματικών ενεργειών και να διευκολύνει την αναγνώριση δραστών, ιδιαίτερα αν πρόκειται για εξωπανεπιστημιακά στοιχεία. Επίσης, η υποχρεωτική κατάθεση σχεδίων ασφαλείας από τα ιδρύματα προωθεί την οργάνωση και τη συστηματική προσέγγιση του παράγοντα «ασφάλεια στα ΑΕΙ».

→ Διαβάστε επίσης: Ο αλ Σίσι στην Αθήνα: Ισχυροποιείται ο πολιτικός και οικονομικός άξονας Ελλάδας - Αιγύπτου

Η αντιπολίτευση

Όπως είναι αναμενόμενο, η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση ότι, αντί να επενδύει σε μια κουλτούρα διαλόγου και συναίνεσης, προτιμά αυταρχικές λύσεις που ενδέχεται να οξύνουν περαιτέρω τις εντάσεις. Οι πρυτανικές αρχές επίσης εκφράζουν αμφιβολίες για τον ρόλο που καλούνται να παίξουν, θεωρώντας ότι η ευθύνη μεταφέρεται σ’ αυτές, χωρίς την απαιτούμενη στήριξη από την Πολιτεία.

Ένας εκ των βουλευτών - συνομιλητών μας, εστιάζει και στο ότι η επιτυχία τέτοιων μέτρων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κουλτούρα και τις ιδιαιτερότητες κάθε πανεπιστημίου. Σε κάποια ιδρύματα, όπου το πρόβλημα της βίας είναι οξύτερο, τα μέτρα μπορεί να κριθούν πιο αναγκαία, ενώ σε άλλα ίσως θεωρηθούν υπερβολικά ή ακόμα και αχρείαστα. Η έλλειψη ομοιογένειας στον τρόπο που βιώνεται η καθημερινότητα στα ΑΕΙ καθιστά απαραίτητη μια ευέλικτη προσέγγιση, που δεν θα αντιμετωπίζει όλα τα ιδρύματα με τον ίδιο τρόπο.

Η πρόκληση

Η πρόκληση για την κυβέρνηση είναι να βρεθεί μια χρυσή τομή που θα εγγυάται την ασφάλεια χωρίς να πλήττει την ακαδημαϊκή αυτονομία και τις δημοκρατικές αξίες. Κι όσο η Νέα Δημοκρατία την αναζητά αλλά δεν τη βρίσκει, τόσο θα εισπράττει κόστος από τις πολιτικές που αποφασίζει να εφαρμόσει στα ΑΕΙ.

Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!