Τα αποτελέσματα των επισκέψεων Μητσοτάκη σε δυο από τις ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης, την Ιταλία και τη Γερμανία, εμπνέουν αισιοδοξία, αλλά δείχνουν ταυτόχρονα ότι χρειάζεται επίμονη δουλειά προκειμένου να γίνουν αποδεκτές οι ελληνικές θέσεις, ιδίως σε κομβικά ζητήματα όπως το μεταναστευτικό και η στρατιωτική ενίσχυση της Τουρκίας.
Στην Ιταλία τα φώτα της δημοσιότητας –και της κυβερνητικής εστίασης– έπεσαν πάνω στη συμφωνία-μαμούθ για επενδύσεις ύψους 360 εκατ. ευρώ στον ελληνικό σιδηρόδρομο και προμήθεια 23 υπερσύγχρονων τρένων ως το 2027 (οκτώ υπεραστικών ταχείας κυκλοφορίας και 15 προαστιακού τύπου, αλλά και τη διαμόρφωση σύγχρονων αμαξοστασίων, που είναι απαραίτητα για τη μακροχρόνια συντήρηση των αμαξοστοιχιών).
Είναι μια συμφωνία που θα την ακούσουμε πολλές φορές στο εγγύς μέλλον, κυρίως στις πολιτικές αντιπαραθέσεις που αναμένονται μέσα κι έξω από τη Βουλή πάνω στο θέμα του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών, με αφορμή τις δικογραφίες που αφορούν στον πρώην υπουργό Κώστα Καραμανλή και το αίτημα της αντιπολίτευσης για σύσταση προανακριτικής επιτροπής. Κατά τα λοιπά, στην Ιταλία η ελληνική αντιπροσωπεία υπέγραψε 14 διμερείς συμφωνίες και μνημόνια συνεργασίας σε σειρά τομέων δημόσιας πολιτικής, όπως η οικονομία, η άμυνα, η πολιτική προστασία, η αξιοποίηση νέων τεχνολογιών, ο πολιτισμός, ο τουρισμός κλπ, που δείχνουν την πρόθεση Αθήνας και Ρώμης για ευρύτερη συνεργασία.
Ωστόσο, εκεί που οι δυο ηγέτες, Κυριάκος Μητσοτάκης και Τζόρτζια Μελόνι, έδειξαν ότι υπάρχει ακόμα απόσταση στις θέσεις τους, ήταν η πρόθεση της ιταλικής κυβέρνησης να πουλήσει μαχητικά Eurofighter με πυραύλους Meteor στην Τουρκία. Στις δηλώσεις του μετά τη συνάντησή του με την Ιταλίδα ομόλογό του, ο Έλληνας πρωθυπουργός άφησε αιχμές για την επιμονή της Ρώμης στην προοπτική πώλησης στρατιωτικού υλικού στην Άγκυρα.
«Είναι πολύ κρίσιμο», είπε ο κ. Μητσοτάκης, «να επιλέξουμε τους συνομιλητές μας με βασικό κριτήριο αν τελικά ευθυγραμμίζονται με την εξωτερική πολιτική και με τα συμφέροντα της Ένωσης. Γιατί σίγουρα, η ευρωπαϊκή άμυνα και η στρατηγική μας αυτονομία (σ.σ. της Ενωμένης Ευρώπης) δεν εξυπηρετούνται δημιουργώντας νέες εξαρτήσεις». Το «καρφί» Μητσοτάκη στη Μελόνι ήταν εμφανές.
Συγκλίσεις και διαφωνίες στο Βερολίνο
Αντίστοιχες δυσκολίες συνάντησε ο πρωθυπουργός και στο Βερολίνο χθες, κατά τις συζητήσεις του με τον νέο Γερμανό καγκελάριο, Φρίντριχ Μερτς. Μπορεί να σημειώθηκε σύγκλιση απόψεων για σειρά ζητημάτων, όπως οι οικονομικές επιδόσεις της χώρας μας, η μεγάλη ροή Γερμανών τουριστών προς την Ελλάδα, η αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής και των εξαγωγών κι η επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, ωστόσο τα δυο «αγκάθια», δηλαδή η μεταναστευτική πολιτική και οι πωλήσεις όπλων στην Τουρκία, παρέμειναν.
Και πάλι ο κ. Μητσοτάκης στις δηλώσεις του προσπάθησε έμμεσα να δείξει τη διαφωνία της Ελλάδας με την πιθανότητα πώλησης στρατιωτικού υλικού από τη Γερμανία στην Τουρκία: Μιλώντας για το Ουκρανικό και τις μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις της εποχής μας, υπογράμμισε ότι «σε αυτή τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, η Ευρώπη οφείλει να είναι ενωμένη διπλωματικά, οικονομικά, στρατιωτικά, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη που της αναλογεί για τη δική της άμυνα, συνδράμοντας όμως και στην κάλυψη των αμυντικών αναγκών των κρατών μελών και με ανάλογη χρηματοδότηση…». Στη συνέχεια έκανε λόγο για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία και για άλλους τρόπους ενίσχυσης της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας.
Το κρίσιμο διακύβευμα: Η ενσωμάτωση της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα
Το πραγματικό διακύβευμα είναι η πρόθεση πολλών κρατών –ανάμεσά τους η Ιταλία και η Γερμανία– να εντάξουν την Τουρκία σε αυτή την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα. Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει όλα τα κράτη μέλη να αισθάνονται ότι δεν απειλούνται από την Άγκυρα, κι όταν λέμε όλα τα κράτη μέλη, εννοούμε κυρίως την Ελλάδα και κατεξοχήν την Κύπρο. Κάτι που η Τουρκία δεν δείχνει να αποδέχεται, εξ ου και οι διαφορετικές οπτικές για το θέμα στο εσωτερικό της Ευρώπης…
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
