Ο καβγάς για τη Χούντα και πώς η τοξικότητα ωφελεί τα κόμματα ενόψει εκλογών

Η πόλωση και οι -ακόμα και εκτός ορίων- πολιτικές συγκρούσεις όσο κι αν καταγγέλλονται τελικά «τροφοδοτούν» τα κόμματα στο δρόμο για τις κάλπες

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 15.07.22 07:15

Διαμαντής Σεϊτανίδης

Αγγελος Συρίγος, υφυπουργός Παιδείας, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου / Πηγή: Eurokinissi

Δυο ειδήσεις από την χθεσινή ημέρα, φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους, δείχνουν, εάν συνδυαστούν, πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα σε αυτή την ακήρυκτη, αλλά σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων, ιδιαίτερα των μεγαλύτερων, στην πορεία προς τις κάλπες.

Οσο κι αν την ξορκίζουν σε κάθε ευκαιρία οι κ. Μητσοτάκης, Τσίπρας, Ανδρουλάκης κ.λπ., ωστόσο, η ψυχρή καταγραφή των δεδομένων δείχνει ότι η τοξικότητα ωφελεί τα κόμματα…

Η πρώτη είδηση αφορά στη χθεσινή οξεία σύγκρουση στο Κοινοβούλιο μεταξύ του υφυπουργού Παιδείας Αγγελου Συρίγου και του Κοινοβουλευτικό Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνου Σκουρλέτη. Αντικείμενο της μετωπικής σύγκρουσης δεν ήταν η Παιδεία, τομέας που υπηρετεί ο κ. Συρίγος στην κυβέρνηση, ούτε κάποιο άλλο θέμα που απασχολεί σήμερα τους Ελληνες πολίτες, όπως η ακρίβεια, η ενεργειακή επάρκεια, η επιστροφή της πανδημίας ή η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Τίποτα από αυτά.

Αντικείμενο της οξύτατης σύγκρουσης των εκπροσώπων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το εάν η χούντα των συνταγματαρχών έπεσε εξ αιτίας του Πολυτεχνείου, ή εξαιτίας του Κυπριακού! Η συζήτηση για το νομοσχέδιο για την Παιδεία, που λόγω θέματος ενδιαφέρει πολύ όλες τις ελληνικές οικογένειες με παιδιά, εξετράπη σε μια αδιέξοδη σύγκρουση για το τι συνέβη πριν από περίπου μισό αιώνα.

Η αναφορά στη Χούντα άναψε φωτιά

«Το χουντικό καθεστώς δεν έπεσε λόγω της εσωτερικής αντιστάσεως. Η χούντα κατέρρευσε το ’74 υπό το βάρος των ανομημάτων της κυρίως υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας», είπε στην αίθουσα της Ολομέλειας ο υφυπουργός Παιδείας Αγγελος Συρίγος και, εν μέσω αποδοκιμασιών από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, συνέχισε: «Το γεγονός ότι στα θεμέλια της μεταπολιτεύσεως δεν υπήρχε ένα γεγονός ανατροπής είχε τεράστια αξιακή σημασία στην ποιότητα της μεταπολιτευτικής μας ζωής. Δεν υπήρξαν ογκώδεις συγκεντρώσεις διαδηλώσεις και πορείες επί Χούντας. Υπήρχαν μεμονωμένες ενέργειες κάποιων γενναίων Ελλήνων που αντιμετωπίζονταν με βάρβαρο τρόπο από την δικτατορία. Αυτό που δεν έγινε από τον ελληνικό λαό όταν υπήρχε η χούντα έπρεπε να αναπληρωθεί μετά. Μετά το ’74 είχαμε τις πορείες μας, τα λάβαρά μας, αντάρτικα στις ταβέρνες και μετά πηγαίναμε σπίτι μας αφού είχαμε εκπληρώσει εκ του ασφαλούς το αντιστασιακό μας καθήκον».

Τα πνεύματα οξύνθηκαν και η ένταση κορυφώθηκε μετά την άνοδο στο βήμα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνου Σκουρλέτη: «Μην ξεπλένετε τη χούντα, δεν σας αξίζει να κατέχετε αυτό τον θώκο» είπε ο πρώην υπουργός και συνέχισε: «Τι να θυμίσουμε; Τους αγώνες του αντιδικτατορικού "Ρήγα Φεραίου"; Της Αντι-ΕΦΕΕ; Το ΠΑΚ; Το ΠΑΜ; Τη Νομική; Όλα αυτά ήταν μεμονωμένα γεγονότα; Ή το μεγαλείο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που μπόρεσε και εξέφρασε τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ο οποίος ζήταγε δημοκρατία, ελευθερία. «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία». Εσείς σήμερα είστε εδώ και κατέχετε τον θώκο του υπουργού Παιδείας. Είναι προσβολή για τους φοιτητές, για την ίδια την παιδεία στην Ελλάδα, είναι προσβολή! Να ανασκευάσετε!

Η επτάχρονη δικτατορία ακολούθησε την περίοδο του μετεμφυλιακού κράτους, όπου υπήρχε κυνηγητό των αριστερών φωνών, των δημοκρατικών φωνών, με ξερονήσια, με εξορίες. Τα αγνοείτε όλα αυτά, έρχεστε εδώ να ξαναγράψετε την ιστορία; Ελπίζω ποτέ να μη σας δοθεί αυτή η δυνατότητα…».

Η έρευνα της PULSE

Η δεύτερη είδηση είναι η δημοσιοποίηση της νέας έρευνας της κοινής γνώμης από την εταιρεία PULSE: Αυτή δείχνει τη Νέα Δημοκρατία στο 34%, τον ΣΥΡΙΖΑ στο 26% και το ΠΑΣΟΚ στο 13%.

Από τον Μάρτιο, οπότε ξεκίνησε η νέα περίοδος έντασης με καταγγελίες εκατέρωθεν περί «τοξικότητας», τα δυο μεγάλα κόμματα που την υποθάλπουν, βλέπουν τα δημοσκοπικά τους ποσοστά να αυξάνονται: Η Νέα Δημοκρατία από 32% έχει φτάσει το 34% και ο ΣΥΡΙΖΑ από 23,5% έφτασε στο 26%. Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ, έχοντας εκτιναχθεί δημοσκοπικά μετά την εκλογή Ανδρουλάκη, τώρα υφίσταται μια ελαφρά, αλλά σταθερή απώλεια των δημοσκοπικών «υπερκερδών» του, με αποτέλεσμα το 14% του Μαρτίου σήμερα να είναι στο 13%.

Το πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι η «τοξικότητα», η ένταση, η τυφλή σύγκρουση ακόμα και για ό,τι έγινε πριν από μισό αιώνα, θρέφει δημοσκοπικά -άρα κι εκλογικά…- τα δυο μεγάλα κόμματα.

Πολώνει το σκηνικό, εξάπτει τα πάθη, κάνει όλο και πιο δύσκολη την ψύχραιμη, νηφάλια αποτίμηση της προσφοράς κάθε κόμματος στην πατρίδα.

Κι οδηγεί όλο και περισσότερους, που παρασυρμένοι από την ένταση και την πόλωση, να εγκαταλείψουν την όποια ουδετερότητα και να πάρουν θέση: Με τον ένα ή με τον άλλο;