Εξαιρετικά ενδιαφέρον, με πολλά νέα χαρακτηριστικά - κάποια από τα οποία γεννούν ελπίδες και προσδοκίες στους πολίτες κι άλλα δημιουργούν απογοήτευση κι απέχθεια - είναι το νέο πολιτικό σκηνικό που προέκυψε από τις χθεσινές εκλογές. Από χθες το βράδυ η χώρα βρίσκεται ενώπιον μιας νέας πολιτικής πραγματικότητας η οποία έχει τις εξής παραμέτρους:

1. Η ηγεμονία Μητσοτάκη

• Επιβεβαίωση της πολιτικής κυριαρχίας της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος επανέλαβε το ποσοστό του Μαΐου, κέρδισε όσους βουλευτές είχε και το 2019 παρά το ότι η επόμενη Βουλή θα είναι οκτακομματική και απέναντί του έχει μια διαιρεμένη κι ασθενική αντιπολίτευση.

►Διαβάστε επίσης: Κ. Μητσοτάκης: Σκληρή δουλειά από αύριο - Δεν θα ανεχθώ έπαρση και αλαζονεία - Οι μεταρρυθμίσεις θα προχωρήσουν με ταχύτητα

2. Το vertigo του ΣΥΡΙΖΑ

• Περαιτέρω συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, μια νέα ήττα για τον Αλέξη Τσίπρα, με υποχώρηση ακόμα 2 ποσοστιαίων μονάδων χαμηλότερα από την εκλογική καθίζηση του Μαΐου, που θέτει σε τροχιά έντονης εσωστρέφειας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και το φέρνει de facto σε έναν διαγκωνισμό με το ΠΑΣΟΚ για το ποιο κόμμα θα σταθεί απέναντι στη ΝΔ ως πειστική εναλλακτική λύση.
• Είναι χαρακτηριστικό ότι στη νέα Βουλή -κι αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά μετά το 1974- δεν υπάρχει κόμμα της αντιπολίτευσης που να μπορεί να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης (η οποία, σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής, απαιτεί τις υπογραφές τουλάχιστον 50 βουλευτών).

3. Το ψηφιδωτό των μικρών

• Πανσπερμία μικρών κομμάτων που μπαίνουν στην οκτακομματική Βουλή, κυρίως τριών υπερδεξιών κομμάτων, ένα εκ των οποίων οφείλει την είσοδό του στη Βουλή στην υποστήριξη του καταδικασμένου για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, Ηλία Κασιδιάρη (Σπαρτιάτες), ένα άλλο σε ένα δίκτυο παραθρησκευτικών οργανώσεων (Νίκη) και την Ελληνική Λύση του Ηλία Βελόπουλου. Επίσης στη θέση του αντισυστημικού Γιάνη Βαρουφάκη μπαίνει στη Βουλή η Ζωή Κωνσταντοπούλου που εκπροσωπεί κατά ένα τρόπο την πρώιμη Αριστερά όπως τη γνωρίσαμε ως τα μέσα του 2015.

4. Η αναίρεση του δικομματισμού

• Αναίρεση μιας σταθεράς του μεταπολιτευτικού μας σκηνικού, που ήταν ο δικομματισμός, καθώς έχουμε, πλέον, ένα ισχυρό κόμμα που σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση κι έχει την ευθύνη για τη διακυβέρνηση της χώρας, κι απέναντί του έχει μια διχασμένη, διαιρεμένη και με πρόβλημα στρατηγικού προσανατολισμού αντιπολίτευση, η οποία πρωτίστως πρέπει να λύσει τα προβλήματά της και μετά να ισχυριστεί ότι μπορεί να αντιπολιτευθεί αποτελεσματικά τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη.

5. Το αντισυστημικό «ρεύμα»

• Καθολική κρίση του πολιτικού λόγου στην Ελλάδα, που οδηγεί ένα διαρκώς ογκούμενο τμήμα της κοινωνίας να στρέφεται προς ακραίες πολιτικές δυνάμεις, τις λεγόμενες «αντισυστημικές» σε μια προσπάθεια διαμαρτυρίας για ένα δημόσιο λόγο εκ μέρους των δημοκρατικών κομμάτων, που το αφορά όλο και λιγότερο.

►Διαβάστε επίσης: Εκλογές 2023: Αυτοδυναμία της ΝΔ με 158 έδρες - Οκτακομματική βουλή, 5ο κόμμα οι Σπαρτιάτες

6. «Αυλαία» για την παλιά φρουρά

• Ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας, καθώς στη μεν Νέα Δημοκρατία υπάρχει μια θαρραλέα ανανέωση των ψηφοδελτίων και των εκλεγμένων βουλευτών, αλλά και νέα πρόσωπα στο νέο υπουργικό συμβούλιο, σύμφωνα με τις πληροφορίες που τις τελευταίες ώρες διατρέχουν τα δημοσιογραφικά γραφεία.
• Αντίστοιχα στον ΣΥΡΙΖΑ η λαϊκή ψήφος τον Μάιο και χθες έθεσε σε αποστρατεία σωρεία πρωτοκλασσάτων στελεχών και πρώην υπουργών του κόμματος, τα οποία δεν εξέλεξε στη νέα Βουλή. Με τη σειρά του το ΠΑΣΟΚ λειτούργησε και στα δυο επίπεδα: Και ο πρόεδρός του έκανε θαρραλέες προσπάθειες στελεχιακής ανανέωσης αλλά και η λαϊκή ψήφος προχώρησε αυτή την προσπάθεια με τη σταυροδοσία του Μαΐου. Έτσι περνάμε σε μια νέα περίοδο ακόμα και όσον αφορά στο πολιτικό προσωπικό των κομμάτων.

7. Τα νέα «μέτωπα» της πολιτικής μάχης

• Διαμόρφωση ενός νέου διαιρετικού άξονα που διατρέχει οριζόντια το πολιτικό σύστημα και ουσιαστικά αντικαθιστά τους παραδοσιακούς άξονες «Δεξιά- Αριστερά» και «Μνημόνιο- Αντιμνημόνιο». Ο νέος άξονας διαιρεί τις πολιτικές δυνάμεις σε όσες προκρίνουν τις συνθέσεις, τις συναινέσεις και την άθροιση δυνάμεων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα της χώρας (ανάμεσα τους και η Αναθεώρηση του Συντάγματος που θεσμικά κι υποχρεωτικά προϋποθέτει συναινέσεις) και σε όσες επενδύουν στην όξυνση, την τοξικότητα, τον διχαστικό κι ακραίο πολιτικό λόγο, τις κραυγές και τις φοβέρες. Αυτό τον διαιρετικό άξονα θα τον δούμε πολλές φορές να εμφανίζεται ανάγλυφος κατά τις συζητήσεις στη νέα, οκτακομματική Βουλή.

►Διαβάστε επίσης: Εκλογές 2023 - Τσίπρας: Πρώτος εγώ θα θέσω τον εαυτό μου στην κρίση των μελών του κόμματος

8. Στρατηγική ήττα της Αριστεράς

• Τη στρατηγική υποχώρηση των ιδεών και των αντιλήψεων της Αριστεράς, όχι μόνο λόγω της πολιτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και λόγω της ουσιαστικής εξαφάνισης των άλλων αριστερών κομμάτων (πλην της Πλεύσης Ελευθερίας που μπήκε οριακά στη νέα Βουλή). Αν προκύπτει σε αυτό το θέμα ένα ξεκάθαρο πολιτικό συμπέρασμα από τη χθεσινή λαϊκή ψήφο, είναι ότι ακόμα και οι πολίτες που αναζητούν έναν αντισυστημικό δρόμο, που θέλουν όχι να προτείνουν μια ρεαλιστική λύση αλλά να διαμαρτυρηθούν με την ψήφο τους, δεν αναζητούν το πολιτικό κόμμα που θα τους εκφράσει με ταξικά κριτήρια, όπως παραδοσιακά προτείνει να ζητεί η Αριστερά, αλλά με άλλα στερεότυπα, που περισσότερο παραπέμπουν σε ακροδεξιά πολιτικά μορφώματα, όπως η ασφάλεια, η ιδέα του Έθνους, η επιφυλακτικότητα έως εχθρότητα προς τους μετανάστες κλπ.

Αυτά τα εντελώς νέα δεδομένα που διαμορφώνονται από τις 8 προαναφερθείσες παραμέτρους, δημιουργούν ένα εντελώς νέο πολιτικό τοπίο, άγνωστο έως τώρα σε πολίτες και πολιτικούς, το οποίο θα δούμε να διαμορφώνεται και να εμφανίζεται ενώπιόν μας στο επόμενο χρονικό διάστημα…

Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!