Η σημερινή κοινοβουλευτική αντιπαράθεση ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Νίκο Ανδρουλάκη, με αφορμή την επίκαιρη ερώτηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για την ακρίβεια και το ιδιωτικό χρέος, αναμένεται να εξελιχθεί σε μια πολιτική μονομαχία, η οποία όμως δεν μπορεί να κρύψει τις στρατηγικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και τα δύο αυτά κόμματα: η μεν Νέα Δημοκρατία αναζητά σταθερότητα και συνοχή εν μέσω εσωτερικών ρηγμάτων, το δε ΠΑΣΟΚ προσπαθεί ακόμη να βρει πειστική ταυτότητα εξουσίας.
Η Νέα Δημοκρατία σε σημείο καμπής
Πράγματι, η κυβέρνηση βιώνει ένα σημείο καμπής. Η «κρίση των ΕΛΤΑ», με τη μαζική αντίδραση βουλευτών της Ν.Δ. για το κλείσιμο 204 υποκαταστημάτων, φανέρωσε πως η κομματική πειθαρχία έχει χαλαρώσει. Οι «γαλάζιοι» βουλευτές δεν διστάζουν πια να εκφράζουν ανοιχτά τη δυσφορία τους, ενώ ακόμη και στελέχη του μητσοτακικού πυρήνα πήραν αποστάσεις από τους κυβερνητικούς χειρισμούς.
Την ίδια στιγμή, η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, τα σκάνδαλα στη διαχείριση των επιδοτήσεων και η φθορά της καθημερινότητας από την ακρίβεια έχουν πλήξει την αξιοπιστία του αφηγήματος περί «κανονικότητας». Το Μέγαρο Μαξίμου αναζητά την υπέρβαση της φθοροποιού συγκυρίας μέσω επιδομάτων και φοροελαφρύνσεων, επιχειρώντας να ανακτήσει κοινωνική νομιμοποίηση.
Ωστόσο, το μεταρρυθμιστικό αφήγημα έχει εισέλθει σε κρίση: κάθε προσπάθεια αλλαγής, από τα ΕΛΤΑ έως τη δημόσια διοίκηση, συναντά αντιστάσεις όχι μόνο από την κοινωνία αλλά και από την ίδια την κυβερνητική παράταξη.
Επιπλέον, η σκιά των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων παραμένει βαριά. Η κόντρα Μητσοτάκη - Δένδια για τον Άγνωστο Στρατιώτη, οι αιχμές Σαμαρά και οι τάσεις διαφοροποίησης βουλευτών στις κρίσιμες ψηφοφορίες διαμορφώνουν ένα ρευστό περιβάλλον. Οι υπουργικοί ανταγωνισμοί (Χατζηδάκης - Πιερρακάκης - Σκέρτσος) και οι διαρροές περί ανασχηματισμού επιτείνουν την αίσθηση κυβερνητικής κόπωσης.
Η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να προηγείται σημαντικά στις δημοσκοπήσεις, αλλά παραμένει μακριά από τα ποσοστά αυτοδυναμίας. Οι εκλογές του 2027 μοιάζουν μακρινές, αλλά η πολιτική φθορά είναι ήδη παρούσα. Ο πρωθυπουργός επιδιώκει να επαναφέρει τη συζήτηση στις «θετικές οικονομικές επιδόσεις» και στη σταθερότητα, όμως τα πολλαπλά μέτωπα, από το αγροτικό έως τις αντιδράσεις για την ακρίβεια, δείχνουν ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια είναι βαθύτερη απ’ όσο παραδέχεται το κυβερνητικό στρατόπεδο.
Το ΠΑΣΟΚ σε υπαρξιακή αναζήτηση
Απέναντι σε αυτή τη φθορά, το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη εμφανίζεται αδύναμο να ωφεληθεί από τη συγκυρία. Παρά τις προσδοκίες, παραμένει σταθερά στο 11-13%, χωρίς να κατορθώνει να δημιουργήσει ρεύμα εναλλακτικής διακυβέρνησης. Οι εσωκομματικές διεργασίες και η έλλειψη σαφούς στρατηγικού προσανατολισμού αποτελούν τα βασικά εμπόδια.
Η τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας ανέδειξε μια υποφώσκουσα ένταση μεταξύ της ηγεσίας και κορυφαίων στελεχών, που ζητούν περισσότερη συλλογικότητα και σαφέστερο πολιτικό στίγμα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, αν και υπερασπίστηκε τη γραμμή σταθερότητας, δέχθηκε κριτική για έλλειψη αυτοκριτικής και αδυναμία επικοινωνίας με την κοινωνία.
Η κριτική επικεντρώνεται στο ότι το κόμμα μοιάζει εγκλωβισμένο ανάμεσα σε δύο αντιφατικά ρεύματα: το ένα ζητά πιο προοδευτική και κοινωνική ταυτότητα, το άλλο επιδιώκει συνεννόηση με τη Νέα Δημοκρατία στο όνομα της «υπευθυνότητας».
Η αντιπαράθεση με τον πρωθυπουργό στη Βουλή δίνει στον Νίκο Ανδρουλάκη την ευκαιρία να τονώσει το προφίλ αξιωματικής αντιπολίτευσης – εναλλακτικής λύσης, όμως το στοίχημα είναι μεγάλο. Το ΠΑΣΟΚ δυσκολεύεται να αρθρώσει μια πειστική πρόταση για την ακρίβεια και το ιδιωτικό χρέος, πέρα από τη ρητορική της «κοινωνικής δικαιοσύνης». Η σύγκρουση στη Βουλή θα δοκιμάσει τις δυνατότητές του να μιλήσει στο ευρύτερο εκλογικό σώμα, όχι μόνο στο παλιό του ακροατήριο.
→ Διαβάστε επίσης: Πώς Αθήνα και Λευκωσία μετέτρεψαν μια ενεργειακή κρίση σε γεωπολιτικό πλεονέκτημα
Το ευρύτερο πολιτικό φάσμα
Και τα δύο αυτά κόμματα αντιμετωπίζουν, με διαφορετικό τρόπο, μια κρίση στρατηγικής και ταυτότητας. Η Νέα Δημοκρατία δείχνει εγκλωβισμένη ανάμεσα στη φθορά της εξουσίας και στην πίεση των εσωτερικών της αντιθέσεων. Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, δεν έχει ακόμη βρει το αφήγημα που θα το μετατρέψει από τον «ακίνητο δεύτερο» σε κόμμα εξουσίας.
Η σημερινή σύγκρουση στη Βουλή θα είναι περισσότερο από μια αντιπαράθεση για την ακρίβεια. Κυρίως θα είναι μια πολιτική δοκιμασία για το ποιος μπορεί να εκφράσει την κοινωνία που πιέζεται οικονομικά και απογοητεύεται πολιτικά. Αν ο Μητσοτάκης επιχειρήσει να εμφανιστεί ως «ο μόνος εγγυητής σταθερότητας», ο Ανδρουλάκης θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι η μόνη δύναμη ικανή να διορθώσει τις κοινωνικές ανισορροπίες χωρίς να υπονομεύσει τη σταθερότητα.
Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια αυτής της αντιπαράθεσης, το ελληνικό πολιτικό σκηνικό μοιάζει να εισέρχεται σε φάση παρατεταμένης αβεβαιότητας. Οι κυβερνητικές αστοχίες και η κοινωνική κόπωση συνθέτουν το περιβάλλον για μια νέα αναδιάταξη, αλλά προς το παρόν κανένα κόμμα δεν δείχνει έτοιμο να την εκφράσει.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
